Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Żyję, o mało nie straciłam cycka :o

Jestem. U mnie było nie ciekawie. Dostałam ogromnego zapalenia piersi i w konsekwencji zrobiło się w niej jakieś paskudztwo. Byłam w szpitalu, operowali to ale mimo wszystko nadal walczę o laktację i naturalne karmienie. Tyle bólu juz przeszłam że nie mogę się poddać. Aktualnie jestem w domu mam dziurę w cycku do żywego mięsa którą muszę sama oczyszczać i zmieniać opatrunki. Niezłe jaja. Mąż miał niezłą szkołę życia z trzema dzieciakami ale przeszedł metamorfozę, wiele się nauczył, bardziej mnie docenia i pomaga. Miałam możliwość w szpitalu odciągać mleko ale musiałam latać na jego drugi koniec na porodówkę w dzień i w nocy więc produkowałam i przekazywałam mężowi. Teraz mam własny elektryczny laktator. Waga troszkę zleciała samoistnie ale ogólnie powrót do formy jest utrudniony przez te wszystkie problemy. Ale tak jak zapowiedziałam , z końcem połogu biorę się za siebie bez wymówek choćby mi mieli tego cycka amputować  

Ps dostałam morfinę (niezły odlot) i znieczulenie miejscowe ale itak bolało ..ale sama nie chciałam znieczulenia ogólnego żeby było szybciej. Na dodatek później co chwilę  mi grzebali na żywca w  tej ranie, czyścili, zakładali  sączki...masakra Jestem jakąś masochistką. Ale teraz jak mężus narzeka że go boli jakiś pryszcz  czy coś, to patrzę na niego z taką miną a'la Clint Eastwood z papierochem - "co ty wiesz o bólu"...