Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
po długiej przerwie

Po dłuuugiej przerwie - znowu coś usiłuję ze sobą zrobić. Żeby tak tym razem wytrwać kilka miesięcy - może wreszcie się uda?

Poczułam się skrajnie zirytowana swoją osobą. Za tydzień wyjeżdżam na wakacje. Trzeba będzie, w obecności szwagra i zgrabnej szwagierki zrzucić okrycie żeby zanurzyć swoje oponki w oceanie. Katusze!

Następne wakacje będą inne! Tak brzmi moje motto - bo niestety na te już za późno.

Okroiłam swoje jedzenie wyłącznie do składników warzywnych i chudego mięsa oraz jogurtów naturalnych z płatkami na śniadanie, a z truskawkami na kolację. Czasem zupa z ziemniakami. Więc dieta już jest. Waga od tygodnia ani drgnie. Jak pomyślę, że to jest może 30% mojego wcześniejszego pożywienia, to się dziwię. Ale trwam twardo i nie zamierzam pękać.

Natomiast gorzej z ruchem. Dwa tygodnie temu wsiadłam pierwszy raz po roku na konia. Było cudownie, jak zwykle. Galop jak nigdy, luźno, dobrze w siodle, no malina. Szkoda, że przez kolejne 5 dni nie byłam w stanie ani usiąść, ani położyć się, ani stać, ani oddychać bez bólu umiejscowionego wszędzie. Nie tylko w nogach, nawet pod pachami
W sobotę ponowiłam próbę. Było może mniej cudownie, ale wczoraj nie bolało mnie nic.

Gorzej że nie mam do dziś sensownego pomysłu na ruch. Najlepiej by było pływać i biegać po dwa razy w tygodniu, a w domu brzuszki w pozostałe trzy. Czy to rozsądne plany? Sama nie wiem. Trzeba spróbować.