Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Początek

Mój facet zrobił te zdj 1go stycznia, gdy czekaliśmy jeszcze na transport lotniskowy. Sama chyba nie widziałam siebie w az tak złym stanie. Przecież pozując do innych zdjęć zawsze wiem jak się ustawić 💃 Pamiętam, kiedy zrobił drugie zdjęcie, że uderzyły mnie jego słowa ,,o, to Ci się nie spodoba".

No kurczę,  jeśli on mówi, że mi się nie spodoba to to musi być już coś poważnego. 

Kiedyś juz tez sie odchudzałam, szybciej mi to szło że względu na wiek. Nie, nie, że byłam młodsza i sprawniejsza. Po prostu bardziej się przejmowałam, stawiałam sobie większe wymagania, poprzeczki. Teraz jakoś zaakceptowałam siebie do tego stopnia, że przestałam plakac nad szafą, przestałam marudzić codziennie, że wszystko za małe. Ale chyba to poszło w trochę złym kierunku. 

Waga 1go stycznia pokazała 70.4 kg. Przecież teraz to już z górki do 80. A 80 to już otyłość, pamiętam moją mamę. Postanowiłam, że coś zmienię. Nie na żarty jak do tej pory, bo ,, w sumie jeszcze jakoś wyglądam". Tak na serio. Z dietą (dzisiaj pierwszy dzień), siłownią i spacerami. W soboty zapisałam się nawet na zumbę co by trochę mieć kontaktu z innymi ludźmi, którzy ,,rozumieją". Nie chcę uogólniać, jednak rodzina mojego faceta to Brytyjczycy. Tutaj przymyka się oko na coś tak błahego jak wygląd 😉 

Miło będzie mieć kogoś do wspólnego wspierania się. Powodzenia ❤