Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wege fotomenu i o tym jak zmieniłam podejście do
samej siebie :)

Do osób chcących zaprosić mnie do znajomych: zanim wyślesz mi zaproszenie, proszę pozostaw po sobie jakiś ślad! :) Jeśli nie masz zamiaru udzielać się w moim pamiętniku, możesz dodać go do ulubionych :) Zaproszenia od osób, które nie pozostawią komentarza po prostu odrzucam!

Dobry wieczór!

Dzisiejszy dzień zaliczam do tych raczej udanych. Wczorajszy w zasadzie też nie do końca był taki zły. Fakt, z tym kompulsem to popłynęłam totalnie, ale za to wieczorem miałam mnóstwo energii do ćwiczeń ;) Dziś w zasadzie niewiele się działo - trochę posprzątałam, zrobiłam pranie, poprasowałam, ugotowała, byłam z E w ogrodzie, pociachałam trochę krzaków sekatorem, obejrzałam 4 odcinki "Bones" (ciągle coś robiąc) i ogólnie starałam się nie zwariować ;) Trochę mnie dzisiaj jeszcze ciągnęło do żarcia, ale ratowałam się wodą z plasterkami cytryny/pomarańczy i limonki i gumą do żucia. Dziękuję Wam za wczorajsze wsparcie, bardzo mi pomagacie w takich trudnych momentach :*

Fotomenu: 

Śniadanie: owsianka czekoladowa z kaszą jaglaną - przepyszna! Jaglanka na pewno częściej zagości w moich owsiankach, bo strasznie podoba mi się konsystencja, jaką im nadaje ^^

Obiad: wege zupa ogórkowa (miałam dodać przepis, ale stwierdziłam, że ogórkowa w wersji wegetariańskiej to jednak nie to i nie dodam :P), kasza jaglana, szybki, wymyślony na poczekaniu gulasz z soczewicy z wege kiełbaską, pomidory, cebula, sos balsamiczny, trochę mixu meksykańskiego

Kolacja: serek wiejski, nat. activia, żurawina, dżem, pół przecierku (ostatni, są ohydne), świeżo zblendowane truskawki, wiśnie

A tu jeszcze moja owocowa woda, w wersji miętowej ^^

Wczorajsza aktywność fizyczna:

Jak już wspominałam, o dziwo wzięło mnie na ćwiczenia i to ostre po tym całym obżarstwie. Zrobiłam 37-minutowe cardio, brzuch z Mel B i 10-minutowy trening ramion. Łącznie ok. godzina niezłego wysiłku :) Dziś mam ochotę na powtórkę, ale poczekam jeszcze chwilę, żeby mi się nie odbijało po kolacji tak jak wczoraj.

A teraz z trochę innej bajki, czyli jak zmieniło się moje podejście do samej siebie od momentu, kiedy zaczęłam się odchudzać. Nigdy nie byłam zaniedbana, bez względu na wagę - starałam się coś tam robić z włosami, zawsze umalowana i w ogóle... Ale od kiedy przeszłam na dietę, zaczęłam dbać o siebie ze zwiększoną intensywnością. Nie wiem, może to co napiszę wyda się niektórym z Was głupie i pewnie jest to dla Was normalka, ale dla mnie nie była. Dbałam o siebie jakoś tam, ale bez przesady, bo w końcu i tak nie lubiłam siebie, a swojego ciała przez większość czasu po prostu nienawidziłam. Teraz nie ma dnia bez trzykrotnego mycia zębów i płukania otworu gębowego płynem, bez peelingu rano i wieczorem, kremiku na dzień i na noc, balsamu/oliwki, depilacji strategicznych miejsc (wcześniej nie zawsze mi się chciało np. golić nogi, zresztą na pewno wiecie jak to jest ;)), bez otulania mojego ciała pięknie pachnącymi żelami pod prysznic itp. itd. Tymczasem zaczęłam się lżej malować, bo uważam, że twarz mam wcale nie taką straszną, a teraz kiedy sporo zrzuciłam, od czasu do czasu po prostu lubię spojrzeć w lustro. Wcześniej starałam się ukryć za mocnym makijażem, teraz nie widzę takiej potzeby. Wcześniej uwielbiałam chodzić w ciemnych okularach, teraz robię to tylko wtedy, kiedy słońce naprawdę tak daje, że człowiek nic nie widzi - patrzę ludziom prosto w oczy, jestem bardziej pewna siebie, a jeśli facet na ulicy się na mnie gapi (co wcześniej się nie zdarzało, a jak już zdarzało, to bardzo rzadko), to nie opuszczam wzroku, tylko go wytrzymuję, patrzę prosto w oczy, a czasem nawet się uśmiechnę, jak coś fajnego trafię ;) Zachowania, jakich u siebie nie znam, bo raczej starałam się unikać wzroku innych z obawy, że pomyślą, że gruba. Poza tym niedawno stojąc wieczorem przed lustrem odkryłam, że ja mam coś takiego jak obojczyki ;) Autentycznie, wcześniej ich tam nie było, tzn. były, ale ukryte pod warstwą tłuszczu ;) Zaczynam akceptować siebie, choć przyznaję, że to powolny proces i zdarza mi się jeszcze czasem popatrzeć na siebie i jedyne, co przychodzi mi do głowy to "O ja pierdolę...". Te dni należą na szczęście do rzadkości, ale jak mówię - nie jest tak, że wszystko jest si. Przede mną jeszcze długa droga, zdaję sobie z tego sprawę, ale z drugiej strony wiem, co już udało mi się osiągnąć i potrafię to docenić :)

Co poza tym? Nigdzie nie dostałam czereśni (wygląda na to, że są tylko w realu, ale do reala mam daleko), więc siłą rzeczy będąc już w ogrodzie znów wlazłam na wiśnię. Ostatnio padało, więc była dość śliska, ale byłam ostrożna i wszystko było okay do momentu, w którym musiałam zejść. Znowu dostałam ataku paniki. Jakoś w końcu zlazłam, ale do przyjemności to nie należało.

Poza tym chciałam kupić czerwoną herbatę - szukałam w dwóch marketach i nie znalazłam. No niesamowite po prostu... Przestałam też liczyć kcal, bo tylko mnie to wkurzało i cały czas miałam stresa, żeby nie wyjść poza 1600 :/ Teraz po prostu uważam na porcje i składniki, też musi się udać :)

Na dziś to chyba wszystko. Idę sobie poćwiczyć, później pogram w Age of Empires, a rano jak zwykle poczytam co u Was :)

Trzymajcie się cieplutko, dbajcie o swoje ciało i duszę, bo jak przeczytałam dzisiaj w jednym z Waszych pamiętników: wszystko siedzi w głowie. Święta racja!

Buziaki i do jutra :*

Ula