Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie bój się

Witam serdecznie! :*

Po pierwsze - siedzenie w domu odbija się negatywnie na mojej diecie. Nie żeby zażerała nudę (że co?) ogromną ilością żarcia, ale ciągle coś podjadam lub mam wielką ochotę podjeść. Tu dopiję łyk kakao, tabletki popiję słodkim napojem, wezmę ostatniego kęsa tosta albo wrzucę do paszczy jakiegoś cukierka... Niby nic, ale gdy człowiek tak zbierze wszystkie NIC z całego dnia to okazuje, że dodatkowa przekąska wpadła do jadłospisu...

Dzisiaj już kilkukrotnie miałam okazję dorzucić kilka(dziesiąt) kalorii do dziennej puli. Raz mi się udało odegnać demona, raz nie, ale wydaje mi się, że ciągle balansuje w granicy rozsądku.

Boję się stracenia kontroli nad tym co już osiągnęłam. Nie chciałabym tego zaprzepaścić tym bardziej, że widzę efekty i to że droga, którą teraz podążam jest dobra. Boję się też popaść w drugą skrajność i całkowicie oderwać się od rzeczywistości, by w pełni oddać się realizacji wyznaczonego celu. Złoty środek - droga do sukcesu.

Po drugie - ćwiczenia z Mel B zbierają swoje żniwo. O ile we wtorkowy poranek jeszcze było ok, to 12 godzin później (a 24 godziny po ćwiczeniach) zaczęło się to, co mnie najbardziej przeraża w ćwiczeniach siłowych. Zakwasy. Bolały mnie plecy, ramiona, klatka piersiowa i tricepsy (łącznie z przyczepami mięśni w okolicy łokcia). Poruszanie kończynami bolało (a jednak mając pod opiekę dwójkę chorych dzieci ciężko od tego uciec), masaż bolał (mąż chciał pomóc), leżenie na podłodze bolało (zwłaszcza, gdy człowiek chciał wstać).

Nienawidzę tego uczucia. Nienawidzę, gdy mnie boli. Lubię, gdy czuję, że moje mięśnie są zmęczone, ale nienawidzę mieć zakwasów. Jestem wtedy rozdrażniona, nie mam ochoty z nikim rozmawiać i najchętniej przespałabym cały okres niedyspozycyjności. Niestety (a może i stety) nie ma tak łatwo.

Dzisiaj środa - dzień, w którym mam zaplanowane ćwiczenia. Przez pół dnia biłam się z myślami co zrobić. Czy przećwiczyć Mel B czy sobie odpuścić? Czy nie skakać na (jak dla mnie!) głęboką wodę i zmobilizować się do workout'u raz  w tygodniu w poniedziałki? A jeśli ćwiczyć to przed czy po cardio? Przed, żeby mieć już wszystko za sobą, czy po, by porządnie się wcześniej rozgrzać? 

Milion pytań, dwa razy tyle wymówek, by rzucić tą przeklętą siłówkę w cholerę... Ale później przypomniałam sobie hasło, które kiedyś powiedziała mi koleżanka (zapewne za Chodakowską, której nie lubię) "Nie myśl". No i przestałam myśleć i... zrobiłam swoje.

Zaczęłam mój dzisiejszy trening od rozgrzewki w workout z Mel B. Olśniony moją determinacją mąż postanowił mi towarzyszyć w tej przerażającej walce. Okazało się, że nie ma się czego bać... Ćwiczenia okazały się dużo mniej przerażające niż 30 minut wcześniej. W porównaniu do poniedziałku mogę powiedzieć, że moja kondycja wzrosła o 300%. Nie potrzebowałam już żadnej przerwy w ćwiczeniach, udało się wykonać kilka powtórzeń ćwiczenia, które dwa dni wcześniej było dla mnie nie do przejścia.

Strach jest w naszych głowach. Przełamanie nawyków, które do tej pory mieliśmy (np. rzucenie się na kanapę zamiast rzucenie się na glebę by poćwiczyć) czasami wręcz boli fizycznie. 

Nikt nie powiedział, że będzie łatwo. Ale na pewno będzie warto :)

Udanej nocy :*