Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Postanowienia noworoczne

Tak sobie myślę o tym. Dlaczego co roku coś sobie postanawiamy, ale tracimy zapał już w połowie jak nie jeszcze wcześniej i odpuszczamy... a potem przed Nowym Rokiem postanawiamy sobie, że jednak tego dokonamy i znowu myślimy o tym i kończy się jak zwykle... I tak w kółko  Nie wiem jak u was, ale ja w zasadzie co roku postanawiam, że schudnę... CO ROKU! Masakra! 

Nie zawsze miałam problem z nadwagą, dopiero jak się okazało, że mam nadczynność tarczycy i jak doprowadzili mnie do niedoczynności, żeby usunąć tarczycę (trwało to 1,5 roku i w tym okresie przytyłam około 15 kg). A było to z 10 lat temu. Chociaż  nawet jak miałam normalna wagę, to nie byłam zadowolona ze swojej figury, zawsze marzyłam o płaskim brzuszku... Biegałam, pływałam, robiłam brzuszki i td. Teraz chciałabym mieć taki brzuch jak wtedy, ale mogę sobie tylko pomarzyć. W moim wieku i po dwóch ciążach już nigdy taki nie będzie. Można by było załamać, ale to bez sensu. Ja uważam że przede wszystkim trzeba siebie zaakceptować taką jaką jesteś i cieszyć się życiem! Oczywiście można dążyć do ulepszenia swojego życia, swojego wyglądu. Ale jeżeli coś nam nie wyjdzie to nie załamywać się! Mi się wydaje, że jak będziemy podchodzić do tego na luzie, to będzie łatwiej. A wy jak myślicie? Udaje wam się zrealizować swoje postanowienia noworoczne?