Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Stare powiedzenie mówi: do 3 razy sztuka...

Cześć! 

Kolejny raz baaardzo długa przerwa za mną... i kolejny raz startuję z podobnego poziomu wagi (aktualnie: w okolicach 67-68 kg). Wiem, że jeśli nie będę pisać o moich próbach zrzucenia zbędnych kilogramów, to skończą się one niepomyślnie i zapewne nie wytrwam w nich dłużej niż tydzień. Dlatego też zdecydowałam po raz kolejny zacząć pisać. Możecie spytać: już tyle razy próbowałaś, dlaczego kolejny raz zaczynasz i chcesz pisać jak kolejny raz zmagasz się z tym samym? Odpowiedzi jest kilka:

• pamiętam jak dobrze się czułam, kiedy udało mi się schudnąć 7kg - byłam naładowana endorfinami po treningach, czułam się świetnie w swoim ciele i aż wydawało mi się, że promienieję 
• pamiętam jak w trudnych chwilach pomagało mi pisanie tutaj lub czytanie pamiętników innych osób, jak wielką dawkę motywacji mi to dawało
• zaczynam kolejny raz, ponieważ chcę znowu poczuć te endorfiny i z uśmiechem patrzeć w lustro - nie chcę oglądać zdjęć z wyjazdu, na który odkładałam pieniądze kilka miesięcy z tylko jedną myślą: "jak ja wyglądam na tych zdjęciach... wstyd pokazać komukolwiek"
• przeczytałam swoje stare wpisy - zadziwiło mnie, jak wiele z tych rzeczy zdążyłam już dawno "odkryć", "zapomnieć" na dłuższy moment, pogubić się i "odkryć na nowo" 

Na początek podejmuję 3 wyzwania:

1. -10kg do wakacji 2017r.
2. przeczytanie 52 książek w 2017r. (zdecydowanie najprzyjemniejsze wyzwanie :D, 4 już za mną)
3. w ramach automotywacji pisanie tutaj codziennie, choćby krótkiego wpisu do końca maja 2017r.

Przechodząc do sedna: dzisiaj będzie mój pierwszy trening po baaaardzo długiej przerwie. Przez ten czas nie ruszałam się w zasadzie wcale, byłam zajęta nauką, pracą (oczywiście siedzącą) i wszystkim innym, tylko nie własnym zdrowiem. Dopiero jak pogorszyło się na tyle, że trzeba było zareagować, zaczęłam odbijać się od zatopienia w prześladujących mnie złych nawykach życiowo-jedzeniowych. Dlatego ze szczerością muszę przyznać, że ze strachem zbieram się do pierwszego treningu, bo wiem, że początek będzie bardzo ciężki - a utrzymanie samodyscypliny również w jedzeniu chyba jeszcze cięższe. Życzcie mi wytrwałości i tego samego również ja Wam życzę! 

PS. Wiadomo, walentynkowy akcent musi być - pokochajmy same siebie, bo dopóki tego nie zrobimy to ciężko wymagać, aby zrobił to ktoś inny ;)