Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Genealogia refleksyjna oraz rozmowy z ciałem

Rano jak tylko kręgosłup zobaczył, że ledwo wylazłam z łóżka (tak rano to znowu nie było) idę włączyć komputer, oznajmił bez ogródek, że życzy sobie spaceru. Oczy dołaczyły się do żądań.

Skóra wyjrzała przez okno i uznała, że jej to nie zależy i tak moknie pod prysznicem, ale włosy z rezygnacją stwierdziły, żebym chociaż wzięła parasol.

Przed wyjściem skóra zobaczyła się w lustrze i stwierdziła, że po jej trupie, nie ma mowy, bez makijażu nie wychodzimy. Ona, w takim stanie, na oczy ludziom się nie pokaże. Żółtoblada, wymęczona, z sinymi podkowami jak śmierć na chorągwi. Dobra!!!! Zrobiłam makijaż ukrywająco-ulepszający, z naciskiem na to pierwsze i zbierałam komplementy jak to pięknie wyglądam, jaka wypoczęta, bla bla bla.

Podjechałam z moich peryferii do miasta autobusem, obok usiadł młody mężczyzna z książką. Młody mężczyzna z książką!!!! Słyszycie co mówię? Młody mężczyzna, który czyta. Żadnych słuchawek. Okładka mi się spodobała, jakaś ikona była, ale chyba powieść, zerkałam z ukosa, żeby nie było, że nachalnie. Ja jestem pies na książki, MUSIAŁAM wiedzieć, co to jest. I guzik!!!! Litery dwoją się i troją, rozmazują tak wszystko dookoła, w progresach to trzeba sobie obraz ustawić tak, żeby ostrość padała na ten punkt szkieł, co to najlepiej widać (jak ktoś czyta w okularach progresywnych, to zaraz go poznaję, bo zawsze ma elegancko ustawioną  głowę, trochę jak łabędź - żeby dobrze widzieć przez ten kawalek szkła, który służy do czytania). Oczy rżą ze mnie ze śmiechu- a ty głupia myślałaś, że jak się od monitora oderwiesz, to my już będziemy wypoczęte i będziesz dobrze widziała? Ty patrz, żeby przystanku nie przejechać, a nie na książki i młodych facetów. A żeby was......a kto was zakrapia codziennie kroplami przeciwko jaskrze, co?

Potem robiłam zakupy w Kauflandzie, patrzyłam na ludzi i myślałam sobie:

- ta młoda, wiotka, delikatna kobieta, ubrana przed laty w koronki byłaby sliczną ziemianką, która mogłaby umrzeć przedwcześnie podczas porodu (wąska miednica) lub na galopujące suchoty

- to starsze małżeństwo, koło 80-tki, może pamięta głód na przednówku, noszenie wody ze studni, wojnę, może niewolę, a teraz spokojnie chodzą między półkami pełnymi jedzenia

- dziecko w wygodnym wózku marudzi, że chce jakąś bzdurę, a jego rowieśnik sto lat temu, bosy, często głodny, nigdy nie był szczepiony  

- nastolatki w uszach mają tyle srebra, ile było w pamiątkowej broszy, przechowywanej pieczołowicie jako rodzinny klejnot

- nastolatej ze słuchawkami w uszach....mój pradziadek w okresie międzywojennym jako pierwszy we wsi miał kryształkowe radio na słuchawki!!!! było to dobro ogólne, każdy mógł przyjść i posłuchać radia lub wieści ze świata usłyszanych z radia, a opowiedzianych przez dziadka

Pakuję zakupy, w tym ziołowe herbatki, przede mną kolejka do apteki, która jest na przeciw kas. Mój pradziadek leczył cała wieś ziołami, bo znał się na nich jak mało kto.  Latem zbierano i suszono zioła i jako herbatki do picia i jako lekarstwa. Ileż chorób mogłby wyleczyć, gdyby miał taką aptekę z takimi lekami!!!!! Nie zmarłaby mu 25 letnia córka na gruźlicę, ani 2 letni wnuk, sam by nie odszedł w 63 roku życia, ani jego jego żona mając 56 lat (wszyscy na gruźlicę). Mam ich na zdjęciach - staruszkowie, sterani pracą na roli.

Dobrze jest żyć w swoich czasach.