Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Takie czasy....

Witam :) 

Nie muszę wspominać nawet o tym że mój plan treningowy trafił szlak 😂 Jak tylko rozpisałam sobie treningi na silowni okazało się na drugi dzien ze będą one zamknięte 🙄 Nie powiem że sie nie wkurzyłam na początku, z 5 min bylam wściekła ale zaraz mi przeszlo. Złość i frustracja sa szkodliwe dla zdrowia i urody, zwłaszcza kiedy nie mamy wpływu na dana sytuację. Tak więc wracamy na matę w domu, zawsze moge sobie pojeździć na rowerze lub pobiegać. Jedno jest pewne musze sie ruszać bo inaczej wskazówka pójdzie jeszcze w góre a to grozi wymiana garderoby 😳😳😳 Takie czasy nastały że człowiek nie może sobie nic zaplanować, sytuacja i ograniczenia zmieniaja sie jak w kalejdoskopie, więc chcąc czy nie trzeba życie i pasję przystosować do tego bałagan na okolo. W najgorszym wypadku zostaja mi spacery z Oli po parku. 

Jutro ruszam z domowymi treningami rano bo dziś mam jeszcze zakwasy po niedzieli. Mój rano mnie wysłał na trening, stwierdził że za dużo marudze i powinnam isc pobiegać, to poszłam i wyszło tak:

Jakoś bieglam najpierw z usmiechem do 13 km a potem już mi szkoda było dystansu i w koncu po raz pierwszy od ciąży wydeptałam choć wolno półmaraton 👍🏃♀️Dzis mnie czeka rolowanie i rozciaganie obolałych mięśni bo dopiero dzis czuje je bardzo mocno... ałć... 

Waga taka jak ostatnio ciągle, nic sie nie zmienia ani u dół ani w góre co jest pozytywem w mojej sytuacji. Zaczynam tęsknić za 6 z przodu bo czas od kirdy ja widzialam wydłuża sie coraz bardziej. Kto by pomyslał? Od lat na nia narzekałam bo teskniłam za 5 a teraz nawet nie pamietam jak 5 wyglada 😂 Morał z tego taki ze nigdy nie doceniamy tego co mamy aż to stracimy. 

Milego dnia 😘😘😘