Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
straszny weekend

Witam dziewczyny po weekendzie dla mnie on był wyczerpujący emocjonalnie,bo w piątek było ok.mąż się poprawił pomógł mi w domu,bo ja byłam na jeździe,a w sobotę wymyślił ,że pojedziemy do znajomych.Jak powiedział tak zrobiliśmy,wszystko było w porządku dopóki starsza córka nie oparła się o półkę i półka z wielkim hukiem spadła i rozbiła 3 filiżanki.Mąż się zezłościł i kazał się jej ubierać,córka się bała,a ja się wściekłam(odkupię te filiżanki)i powiedziałam mu,że mógł ich pilnować,a nie siedzieć.tak mnie wkurzył,że powiedziałam mu,że jak chce to niech się rozwiedzie skoro mu tak źle i ciągle narzeka(niech sobie poszuka kogoś innego,ja go nie trzymam).Po tej ostrej wymianie zdań wziął kurtkę i wyszedł nie wiadomo gdzie,a na dworze -16st C.Ja ubrałam dzieci i zadzwoniłam po tatę żeby po nas przyjechał,ale po drodze go nie było,a mi czarne myśli przebiegały po głowie.Odwieźliśmy dzieci i wróciliśmy go szukać(głupio było mi przed znajomymi i przeprosiłam,chociaż to on zaczął).Na szczęście znalazłam go,ale miałam ochotę mu przyłożyć za to co przeszłam w ciągu pół godziny.nie chciał wsiąść do samochodu,ale ale ja zabrałam go siłą.Jak wróciliśmy do domu to zamknęłam dom na klucz,a klucze zabrałam i siedziałam do 1.30,a później po stresie i zmęczenie dało o sobie znać i poszłam spać twierdząc co ma być to ma być.Po kilku minutach też się położył spać,w niedzielę przed południem podszedł skruszony i blady i przeprosił mnie,później pojechaliśmy do znajomych i przeprosił ich i godzinę siedział jak*zbity pies*ze wzrokiem utkwionym w podłodze.Tak,że po takiej huśtawce emocjonalnej nie miałam siły ani na dietę ani na ćwiczenia,tak,że muszę się poprawić.pozdrawiam i musiałam się wypisać,bo trochę mi ulżyło.