Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Postny post

Powzięłam uroczyste postanowienia na najbliższe 40 dni.. a zatem wykluczam z życia:

1. alkohol 
2. słodycze 
3. zakupy 

Pomyślałam sobie, że tak bardziej postnie by było, jakbym zrobiła to skromnie, po cichu, bez przechwalania.. ale prawda jest taka, że jak roztrąbię na wszystkie strony świata (czyt. na Vitalii), to jakoś łatwiej będzie dotrzymać słowa.. i może nawet dam radę.. w końcu to tylko głupie 40 dni.. Dlatego powinno być prostsze wytrwanie w postanowieniach.. bo jest termin.. bo przyjdzie kiedyś ten dzień.. że już mi będzie wolno.. nie sądzę, że rzucę się wtedy na beczkę wina i górę czekoladek.. bo to nawet nie o to chodzi, że ja się upijam i objadam słodyczami. Ale nie potrafię z nich tak całkiem zrezygnować, bo zwyczajnie żal mi tracić tych drobnych przyjemności z życia.. bo lubię smak wina.. dobrego ciasta.. czekolady.. lodów.. I nawet nie chodzi o to, żebym chciała się przekonać, że są złe, niepotrzebne, że potrafię się bez nich obejść, dla własnego dobra, zdrowia i charakteru. Bo nie chcę. Lubie jak jest mi przyjemnie. Ale chcę sobie zrobic od nich krótką przerwę. Bo taki mam kaprys 

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że będzie się trzeba tłumaczyć w towarzystwie.. dlaczego nie jesz? nie pijesz? może chociaz spróbujesz? a może mały kawałeczek? od jednego kieliszka nic się nie stanie.. itd.. itp. A ja nie chcę się ostentacyjnie umartwiać.. nie chcę robić tego na pokaz.. 

jak Wy sobie radzicie z takimi pytaniami? zwyczajne "nie bo nie"?