Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Anioły, znaki, szczęśliwe trafy

Nie raz mam uczucie iż nie jestem sama w codziennym najzwyklejszym szarym dniu. Chociaż każdy, w tym i ja jesteśmy samotnymi białymi żaglami na oceanie życia, to już na kierunki wiatru specjalnego wpływu nie mamy. Mam taką prywatną idea fix, teorię "Aniołów", gdzieś tam wcześniej już o niej nadmieniałam i zgodnie z nią uważam, że na naszym codziennym szlaku wzrostu życiowego, spotykamy ich bardzo często. Czasami zdziwimy się, czasami zmienimy kierunek a czasami jak przeżuwacze nawet nie zauważymy, rozdeptując jak żuka na drodze. Czasami też pędzimy przez życie jak przysłowiowy drwal ręcznie ścinający drzewa spalinową piłą, bo czasu nie mamy na jej odpalenie...

Dlatego, powiadam Wam, a zwłaszcza sobie, słowami znalezionymi w tekstowie.pl piosenki jakiejś nieznanej mi Grażyny Auguścik, jako credo dnia:
"Nie czekaj, nie zwlekaj"

Gdzie na świat otwarte drzwi,
Gdzie gościnny czeka próg,
Tam każdy świt uśmiechem się zaczyna,
A do dnia prowadzi wiele dróg,
Tam zawsze cień o słońcu przypomina,
I co krok nadziei iskra wciąż się tli.

Gdzie babiego lata cień
I jesienne płyną mgły,
Tam serca dość dla wszystkich
A preludium dumne brzmi,
Jak niewyśniony nigdy sen.

Nie czekaj, zbyt szybko pędzi czas,
Nie zwlekaj, chwyć w dłonie wiatr,
Wyruszaj, dopóki drogę znasz
Na pamięć,
Dopóki masz przed sobą świat.

Tyle nocy jeszcze, tyle dni
I nieznanych dotąd zdarzeń
Zakołacze do twych drzwi,
Więc idź, więc idź, już idź!

Gdzie wśród pól płomienny mak
I zielone wyspy łąk,

Gdzie cisza śpi pod miedzą,
A nad głową śpiewa ptak,
Tam twoja ziemia, tam twój dom.

Nie czekaj, zbyt szybko pędzi czas,
Nie zwlekaj, chwyć w dłonie wiatr,
Wyruszaj, dopóki drogę znasz
Na pamięć,
Dopóki masz przed sobą świat.

A teraz pożyczone od córki  zdjęcia ze Szwecji, jako ilustracja naszego małego, białego, samotnego żagla wśród miliardów innych, nam podobnych

A Aniołach i ostatnich doświadczeniach z nimi, jutro...bo to zbyt poważna sprawa