Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poświątecznie

Boleśnie (kręgosłupowo) i leniwie. Zimno a ponoć ma się jeszcze ochłodzić (kuźwa z czego???!!!), smętnie bo pojechała wesoła rodzinka z dziećmi. I grubo, ale wcale nie w portfelu. Może to nie jest życiowy max (wagowy), ale blisko. Zdecydowanie to już ten pułap, w którym śmiało sięgam dna i jest się z czego odbić. Święta wiadomo, próbowałam moich jarskich  smakowitości a'la rolada z łososia i szpinaku, pasztet z cukinii, jaja faszerowane pieczarkami, zdżarłam prawie całą rukolę i czosnek niedźwiedzi z ogrodu, ale oczywiście nie obyło się bez sałatki z majonezem i ciast.

Ruch desperacki, bo pomiędzy chmurami grado-deszczo-śniegu natychmiast wybiegaliśmy niezrażeni na podwórko, a w poniedziałek ruszyłam w rowerową trasę i w deszcz. A raczej w mżawkę, która w deszcz się przekształciła...

I tak zleciało...

święta święta...

Ale, przecież nie przyszłam tutaj stęko-marudzić :)

Przyszłam zapowiedzieć, że walczę. Za 5 tyg imprezki i wydarzenia w pracy, na których dobrze by było wyglądać lżej, a za 9 tygodni, niecałych URLOP! Ale jak to się pytam! Kiedy to zleciało! Że znów w ręką w nocniku? Nieeee. Akurat tę, pierwszą część urlopu postanowiłam że dla mojego Lubego spędzimy gdzieś nad jego ukochanym Bałtykiem...

Trepy i trekkingowe szmatki niczego więc nie zakryją, do boju! :)