Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Gdzie moja motywacja oddać natychmiast!

Moja waga waha się nadal w okolicach 88 kg. Nie mam siły ani ochoty walczyć o spadek. Mam taki poziom stresu, że przestałam pić kawę bo mi tak ciśnienie skakało. 2 tygodnie temu wychodząc z rozprawy straciłam chwilowo świadomość i spadłam ze schodów. Na szczęście nic sobie nie złamałam ale podrapałam się do tego stopnia, że do tej pory nie mogę założyć spódnicy, bo mam zadrapania i siniaki.

Wczoraj usłyszałam najpiękniejszy przytyk jaki mogłam sobie wymarzyć. O godz. 9.30 wpadła do mnie bez zapowiedzi, moja tesciowa. I pierwsze słowa jakie wypowiedziała to "oj jak u ciebie ładnie pachnie" a ja jej na to, że właśnie przygotowuję obiad. No i zamiast obgadywania synowej jaka to ona leniwa, to ja teraz się wszystkim chwalę jaka jestem dobra pani domu. Może ona sobie myślała, że mnie zastanie w łóżku, albo że co lepiej obudzi mnie, a tu niestety nie ma powodów do powiedzenia złego słowa. W ogóle jestem złą synową, bo ona nie może mi niczego zarzucić. Dbam o męża i dzieci, mój mąż nawet już nie chce tam na obiady jeździć, bo woli jak ja ugotuję. No i złą synową jest m bo nie ma się o co przyczepić.

Dzisiaj jadę z chłopcami na festyn konny. Mam nadzieję, że będzie fajnie trochę na świeżym powietrzu posiedzimy. Pogoda łądna choć nie za gorąco.