Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
-9- Strach przed ważeniem

Dziś był dzień pomiarów. Dziwne, bo przez trzy tygodnie prawie nic nie zeszło, zupełnie jakbym stała w miejscu. Jednak spodnie i kurtka są zdecydowanie luźniejsze. :)
Myślę, że popełniłam błąd nie mierząc się na "oponce", bo tam mogłam trochę zgubić. Następne pomiary za 4 tygodnie.

Jadąc do rodziców chciałam, żeby coś zauważyli, bardzo podniosłoby mnie to na duchu (nic nie wiedzą o tym całym odchudzaniu). Mama powiedziała coś w stylu "hm, schudłaś, nie?", a ja oczywiście "nie...nie wiem" - syndrom wyparcia :D

Strasznie martwi mnie fakt, że rano nie będę miała odwagi się zważyć, a naprawdę chciałabym to zrobić i mieć to za sobą. Ale boję się panicznie, że zobaczę tam >90 kg. Możecie sądzić, że wymyślam sobie problemy, ale dawno niczego się tak nie bałam.
Ciągle walczę ze sobą, czy to całe ważenie jest takie konieczne :P

Badania krwi wyszły ok, tzn. TSH i FT4 podwyższone (w tę sobotę endokrynolog), ale przynajmniej nie mam cukrzycy :)
Co do diety: nie dojadam, notorycznie nie dojadam jeśli za późno wstanę, bo ucieka mi jeden posiłek. Mocno nad tym pracuję. ;)