Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
teraz wiem co znaczy miec pasję :)

Też przez to przeszłam (to o czym piszesz u mnie). Faktycznie odpuszczanie jako takie 'zaplanowane, na zawołanie moje' nie ma sensu, nie udaje się, bo siedzi z tyłu głowy, ten szept...że walka o wagę jeszcze trwa. Zorientowałam się, że udaje mi się to dopiero kiedy ja lub życie zmienia mi punkt koncentracji. Przykład: teraz uczę się do bardzo trudnego egzaminu zawodowego (mam go 12.05) , potem w tle w czerwcu jest obrona pracy na studiach. Priorytety się na chwilę zmieniły i przyznam się, że w tej chwili nie mam czasu i siły myśleć o siłowni, o jedzenie dbam, ale bardziej w kratkę. Dziś idąc do pracy zobaczyłam siebie w odbiciu w witrynie sklepowej, hehe to był moment kiedy siebie doceniłam. Reasumując te destrukcyjne, hamujące myśli muszą odejść same:). Konieczna jest zmiana perspektywy, zmiana punktu patrzenia na siebie.

Pasja uskrzydla :)) Pasja= bieganie :))

Mój sposób na konsternację dotyczącą teraźniejszości nadwagowej ostatnio jest taki, że ogólnie jak coś mnie wq...i, zirytuje, zaniepokoi mówię sobie w głowie pie..rz to, odpuść. Wyczytałam o takiej filozofii w majowej gazecie Sens i widzę, że te bluzgi w głowie mają dobry wpływ, zwłaszcza w pracy;))). Kojarzę też taki pamiętnik Wróblik i pamiętam, że u niej ruszyło jak sobie odpuściła. Robiła swoje z pasji właśnie, już bez parcia na pomiary czy coś. Ogólnie doceniam to co już za mną, to co zrobiłam dla siebie i to, że odkryłam siebie, a to co teraz to piep...ę;))), bo za chwilę to będzie już nieistotne.

bieganie, ach - jak dobrze Cie rozumiem!!!

Tak jest koleżanko-pasja!

A pochwal się na którym kilometrze Cię zlapalo :) czytam Cię od dawna. Sama wiem że bieganie to fantastyczna pasja. Ja ciągne z niej na kilometry :)

Strasznie Ci zazdroszczę pasji. Pięknie o tym piszesz, bardzo mnie inspirując przy okazji :) Pozdrawiam

trzeba robić co się lubi i fajnie że spodobało ci się bieganie i tak trzymaj:]

Wiedzialam, ze pisze o Malcie poznanskiej - bylam tam w wakacje - bardzo urokliwe miejsce. A co do pasji - to chyba jest cos, bez czego zyć ńie mozemy, dla czego moglibysmy zostawic nawet rodzine (oczywiscie nie trzeba sie az tak poswiecac, ale pisze obrazowo), np. Zeby wspiac sie na szczyty. Ja np. Myslalam, ze pasja mojego syna jest tenis - byly 4 lata gry, byly turnieje, puchary, bylo ogladanie meczy tenisowych... Ale teraz nagle końiec...

Też mam nadzieję, że ćwiczenia siłowe to moja pasja... Tylko czy nie uważasz, że trzeba najpierw zapracować na efekty, żeby pasja miała sens...? Podziwiam Cię :)

Masz super pasję :))

Super, że się realizujesz:). A ja się od razu kapnęłam co do Malty;), hehe Poznanianka w końcu jestem, napływowa, ale zawsze;).

a ja myślałam,że wzięłaś udział w tym biegu wczorajszym, co auto goniło biegaczy.Ja się domyśliłam,że to poznańska bo już czytam cię od dawna.A pasja rozwija człowieka w pozytywnym znaczeniu, i nie ważne co to jest: bieganie ,podróżowania czy czytanie książek, to jest po prostu coś co kochamy.Pozdrawiam:)

Uwielbiam czytac jak piszesz o bieganiu. Ja sie juz troche rozpedzilam i poki co biegam 5 km w oszalamiajacym czasie 35 min. Ale i tak jestem z siebie dumna ;) Dzis mam urlop i juz udalo mi sie pobiegac. Wiatr we wlosach , muszki w zebach ;)))) Milego dnia!!!!!!

Moja pasją są wyjazdy w gory... Byle bez dzieci. Zmeczona jestem za bardzo życiem by mieć swoją osobistą pasję.Tobie gratuluję i pielegnuj swoją jak tylko możesz, no i do zobaczenia wkrótce:-)

a ja się uśmiechnęłam na myśl podróże :):)

Fajnie,że odnazalas swoją pasję ... niektórzy żyją i tak życie im mija , bez jakiejkolwiek pasji ... ale to też chyba nic złego ... buziaki :))

nie wyobrażam sobie, żeby moją pasją było bieganie, jak po 2 minutach biegu dostaję zadyszki:D Ale wiem że wszystko małymi kroczkami ;) podziwiam Cię za to, jak wiele przeszłaś i jak bardzo się zmieniłaś :)