Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
aktywność fizyczna nie jest tylko dla
kulturystów!!

Haha, tak, biegacze to nie są "normalne" osoby :) Gdzieś w necie czytałam, że dla biegacza słowo "normalny" oznacza "przeciętny" i oni by się obrazili, gdyby ich określać takim słowem... to znaczy chciałam powiedzieć nie ONI, tylko... MY ;) A z kolei w książce "Siła nawyku" wyczytałam, że jak ktoś zostaje biegaczem, to zmienia się też reszta jego życia - układa się, organizuje. Zaczyna zdrowiej jeść, zyskuje lepszą pracę, ma więcej samodyscypliny, polepszają się relacje, jest bardziej szczęśliwy itp, itd :) Wiesz, w sumie to współczuję ludziom, którzy uważają ruch za męczenie się, katowanie się, nie lubią tego... sama też kiedyś tak myślałam, ale nie umiałabym osobie z takimi przekonaniami wytłumaczyć jak zmienić myślenie. Bo to chyba trzeba samemu przeżyć :)

Masz rację,że dla wielu regularna aktywność fizyczna w jakiejkolwiek formie nie jest czymś "normalnym" Dzisiaj byłam na siłowni i sami młodzi,szczupli i wysportowani ludzie...tylko ja 1 byłam starsza i gruba.. gdy chodziłam na fitness również większość stanowiły szczupłe i wysportowane dziewczyny...Chyba Ci co lubią sport po prostu nie są grubi, reszta siedzi w domu i wcina smakołyki ;) a grubi się po prostu wstydzą...

Jakie katowanie? Mówią tak ci, którzy ci zazdroszczą samozaparcia i dyscypliny. Sport to zdrowie ;) Wiem to z autopsji.

Jak zwykle - prosto do sedna.

Ale kto tak myśli, że tylko do odchudzania przydaje się ruch? Ci co spędzają życie przed tv oglądając seriale i Ukrytą prawdę.... U mnie na zajęciach zawsze większość to szczupłe dziewczyny, na ścieżkach biegający ludzie też są szczupli, grubsi spacerują (rzadko chodzą, nie mówiąc o treningu) z kijkami. Zresztą sama odstawiłaś kijki... Z takimi ludźmi w ogóle nie warto dyskutować. mam klientkę ze 30kg nadwagi i poszedł jej kręgosłup, była kilka miesięcy na zwolnieniu, jakiś czas leżąca, gadałyśmy, że musi schudnąć i ćwiczyć to może uniknie operacji i jak spędziła czas zwolnienia?...przytyła jeszcze 10kg i zero ruchu, z ruchem czeka na kwiecień na sanatorium...jakby tam cuda robili, a wystarczyło zapłacić fizjoterapeucie kilkanaście złotych żeby pokazał ćwiczenia. Jak na nią patrzę to nie odpuszczam.

U mnie na szczescie nie ma tego typu tekstow,a po co a czemu... Ciesze sie i ja ze ajtywnosc wrocila do mojego zycia,na pewno to nie zazkodzi jak sie z rozsadkiem cwiczy. A zapobiec na przyszlosc jakims powazniejszym schorzeniom tez mozna przy okazji.

Powiem Ci, że bardzo dużo czasu zajęło mi zrozumienie takich rzeczy... Kiedyś mało jadłam, potem tylko ćwiczyłam, potem mało jadłam i ćwiczyłam... Teraz pierwszy raz w życiu jem zdrowo i ćwiczę! Czytając komentarze typu "nie chcę mieć mięśni tylko schudnąć", najpierw sama dieta potem ćwiczenia by ujędrnić ciało", "ważyłam się wieczorem i jest więcej niż rano - przestaję ćwiczyc" pukam się w czoło! Ale nie będę tych ludzi nawracać bo sami muszą dojść do tego, że to okropne bzdury...

ponieważ skonczyłam ksiązke,a w ramach przerwy lubie poczytac cos dobrego.. to na weekend za lekture biore sobie Twoj pamietnik od początku:) 3maj sie ciepło wspaniała kobietko!

Trudno przekonać osobę chorą do ćwiczeń - ja sama taka byłam i przez 10 lat męczyłam się z bólami kręgosłupa , w końcu unieruchomił mnie na 2 miesiące w łóżku - wypadły mi dwa dyski - i się obudziłam i wzięłam się za siebie -przede wszystkim ruch , a ćwiczenia na kręgosłup są proste i jak ktoś się ich nauczy i wykonuje regularnie , to kręgosłup się odwdzięcza i nie boli . Ja też mam siostrę , która ma chory kręgosłup i jak jej mówię o ćwiczeniach to puka się w głowę - jak ona ma ćwiczyć jak ją boli i chciała by cudowną tabletkę na kręgosłup i siup .A ja ćwiczę od 8 lat regularnie i nie miałam przez ten czas ataku , a wcześniej to nawet raz w miesiącu byłam unieruchomiona . Tak więc dziewczyny ćwiczmy , bo warto - dla naszego zdrowia i sylwetki oczywiście .

u mnie mąż trenuje 2x w tygodniu kick-boxing, a 3x chodzi na siłownię więc sam mnie jeszcze wypycha bym poszła poćwiczyć/pobiegać!!! czasem mnie to irytuje, ale w sumie jestem mu za to wdzięczna :) a Ty tak trzymaj!!!

żyję w jakimś otoczeniu, gdzie nikt się nie dziwi, że idę na fitness i zostaję 2 godziny (ostatnio to zaniedbałam ale wracam na dobre tory ) , czasami wzbudzam podziw i zachwyt :):) więcej kontrowersji budzą moje wyprawy, po co tam, a choroby a to a śmo :)

Jeśli chodzi o Insanity to trzeba do tego mądrze podejść po prostu. To jest trening, który jest równie dużym wyzwaniem dla osób początkujących jak i tych co ćwiczą :) nie można dać się zwariować zawrotnym tempem wykonywania ćwiczeń. Ja prowadziłam podobne zajęcia w klubie pod nazwą Interwał i największy problem był w tym, że Panie nie umiały myśleć o sobie i dobrać tempa dobrego dla siebie. Patrzyły albo na mnie (ja żeby je zmotywować raz robiłam szybciej, raz wolniej), albo co gorsza na koleżanki, a nie zwracały uwagi na swój oddech, technikę wykonywania ćwiczeń itd. Grunt to myśleć o sobie i skupiać się na sobie, a wtedy Insanity czy inny trening stanie się dla Ciebie pestką ;)

Wiesz, czasem żeby osiągnąć szczyt trzeba odbić się od dna :) Ty osiągnęłaś bardzo wiele i zawdzięczasz to tylko sobie!! (chyba się powtarzam?) . Absolutnie się z Tobą zgadzam, że panuje jakaś moda na fit. Może to i dobrze, bo część ruszy tyłek z kanapy choćby dlatego, że to jest modne :) A co do biegania z psem po lesie...uwielbiam, ale mój już jest stary i ledwo za mną zipie, a potem dzień odchorowuje, bo ma problemy z tylnymi łapami. A sama po lesie boję się biegać. Jestem tak zdesperowana, że juz myślałam, żeby przygarnąć ze schroniska - pies byłby szczęśliwy i ja miałabym z kim wieczorami biegać, ale dwa psy w mieszkaniu w bloku to o jednego za dużo. Pozdrawiam Cię serdecznie :)

100% racji! Z tym kręgosłupem wiem po sobie, miałam dyskopatię, o krok od operacji, najpierw NW, później bieganie- mięśnie się wzmocniły i jest super. Z cierpliwością tak samo, mąż niedawno zaczął biegać, super mu idzie, i dojrzał do tego, żeby w kolejce u dentysty wytrzymać 3,5 godziny :)) Wpis - suuuper! Dzięki!

Ha, nawet nie wiesz ja dobrze Cię rozumiem i bardzo popieram ten wpis. Praktycznie całą szkołę miałam zwolnienie z wf, ze względów zdrowotnych i to nie był fejk, jak większość pomyśli. Jak flowerfairy też byłam pączkiem a dodatkowo wmawiano mi, że nie powinnam się ruszać, Dlatego też zmarnowałam jakieś 19 lat życia na bycie asportowym pączkiem. Dopiero na studiach poszłam na wf, najpierw na fitball, potem na siłownię i mimo, że niczego spektakularnego na tych zajęciach nie osiagnęłam to był chyba moment przełomowy. Z czasem zwyczajne polubiłam aktywność, udało mi się sporo zrzucić, polepszyć kondycję o 1000% a ludzie pytają "po co Ty to robisz, przecież jesteś chuda" - ja to robię, bo to moja pasja, której nie umiałam znaleźć praktycznie całe życie. :)

Uwielbiam Twoje wpisy!

Masz 100% racji. Z ćwiczeń pozostały mi w tej chwili kije, gimnastyka rehabilitacyjna i basen- reszta odpada. Jednak widzę po sobie że kiedy odpuszczam sobie reguralność od razu coś złego mi się dzieje, kiedy coś robię - jet lepiej nie tylko fizycznie ale i psychicznie czuję się oki. Jakoś tak bateryjki się ładują. Nie wiem czemu pokutuje przekonanie że jeśli ktoś tak jak ja ma kłopoty ze zdrowiem to powinien głównie leżeć i nic nie robić... takie wytłumaczenie dla lenistwa- podobnie jak bycie szczupłym. Przyznam że sama siebie wcześniej tak usprawiedliwiałam i oszukiwałam - to był poważny błąd i prowadził donikąd... Teraz chodzę i to mi pomaga. A w tym bym była wytrwała bardzo mi pomagasz za co dziękuję!!!

Świetny wpis :) Moja historia jest całkiem podobna: w szkole podstawowej byłam "pączkiem", każdy mi mówił, że z tego wyrosnę i nikomu nie przyszło do głowy by dać mi mniej czekolady lub pogonić na podwórko z piłką czy rowerem, w gimnazjum dorastający chłopcy wiecznie dokuczali mi na wfie przez całkiem spory na tamtą chwilę biust przez co wf znienawidziłam aż do końca liceum, na studiach również migałam się od wfu jak mogłam, chociaż siłownia i spinning były całkiem ok. Sama z siebie jeszcze dwa lata temu nie pomyślałabym żeby cokolwiek poćwiczyć. A teraz... Jest w moim otoczeniu jedna osoba, która mi "współczuje że muszę ćwiczyć" i nie docierają żadne tłumaczenia, że to lubię. Ćwiczę 6 razy w tygodniu, niebawem zacznę biegać i planuję na jesień dostać medal za to bieganie :) A zakwasy szczerze pokochałam :)

Świetny wpis,Co do chlebka to też postanowiłam sobie piec.Mieszkam w Angllii i ciężko tu o dobry chleb. Kiedyś piekłam ze stronki Moja Piekarnia,żytnio razowy na zakwasie.Miałam wtedy piekarnik elektryczny a teraz mam gazowy,mam nadzieję że wyjdzie,pozdrawiam.Czekam na Twój przepis,

właśnie ostatnio pani którą od czasu do czasu spotykam na zjęciach fitness zapytała mnie jak często tam bywam, odpowiedziałam zgodnie z prawdą, że 4-5x w tygodniu często po 2h. to powiedziała mi , że zapewne nie mam co w dpmu robić;/ ot cała prawda