Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
zaczęli zauważać :)))))

No i to się sprawdza..nie wiem czy dobrzae to cytuję ale jakoś to tak leciało ,że potrzeba 4 tygodnie żebyś zaczęła zauważać zmiany na swoim ciele po przejsciu na "zdrowy tryb"... 2 misięcy aby zauważyli to Twoi najbliźsi....i pół roku żeby zaczął to dostrzegać cały świat!!! Zaczął mnie dostrzegać cały świat!!! Wiem ,że to jest mało lotne i może brzmieć nieco "różowo"...ale kurcze na słowa "ale schudłaś" ...ech no radość.

Dzisiaj sobie uświadomiłam ile musiałam przez te 6 misięcy znosić sapań ignorantów ,którzy robili wszystko ale napewno nie wierzyli w to że co kolwiek osiągnę. Nawet mój najukochańszy mąż troszkę mi dokuczał...początkowo przy każym moim tzw. podknięciu z mówił " i dieta poszła sie je***"...no cóż czasami ze łzami w oczach odpowiadałam ,że żaden kawałek pizzy nie anuluje wusiłku z całego tygodnia...po 6 miesiącach już nie słysze takich docinek :)))) Cholera to jest pół roku!!! Tak naprawde jubileusz bedzie w piatek...ale będe w górach dlatego dziś jest święto. W pracy jakoś szczególnie mi towarzystwo nie utrudniało. Tylko ta "osławiona" koleżnaka co to się cieszyła ,że w końcu mi się trzeciego dnia nie udało wstać o 5:00 na bieganie...też już sie nie śmieje. Co prawda nie pyta sie także "jak sie rano biegało", ale z dwojga złego już lepiej niech sie nie pyta:))) Największa dumą obdażam sama siebie...tym bieganiem rano to już do reszty. Dziś - na 2 dni przed osiagnięciem 6 misiecy pracy nad sobą - usłyszłam ,że bardzo schudłam w pracy ...w sensie od ludzi z pracy :)))) No cóż - huraaaaaaaaa. Nie odbierajcie tego tak ,że właśnie na to pracowałam...pracowałam nad sobą DLA SIEBIE. Ale kiedy słyszy się takie rzeczy po prostu zaczyna się w to naprawde wierzyć. Jakoś tak jest ,że cudze spostrzeżenia są bardziej wiarygodne od naszych własnych. Już wiem ,że nikt mi nie będzie docinał o tym kiedy i jak długo biegam, kiedy i jak długo pływam itp. ale początki były całkiem inne....i to całe "najbliższe otoczenie" daje człowiekowi w kość. Dziś nie jestem wtym momencie ,w którym bym chciała być...ale gdzieś po drodze to sie przestało liczyć - waga w sensie. Teraz cel jest nieco inny: juz nigdy się konwulsywnie nie objadać, już nigdy nie zajadać problemów, już nigdy nie użalać się nad swoim wygląm - tylko iść po prostu pobiegać :))) To moje "już" póki co osiagnęłam...teraz pracujemy nad "nigdy". Pewnie bardziej spinając pupę mogłabym już dziś ważyć 5 kg mniej...no ale 5 kg mniej będę ważyc później :))))

Wielce was pozdrawiam bo bez Was nie byłabym tu gdzie jestem!