Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
No tak.....

Na pewno nie jest to łatwe, ale z drugiej strony pomyśl...dzięki takim ludziom te maluchy nie musiały przebywać w domu dziecka, nie mają choroby sierocej...jak widzę dzieci z domów małego dziecka to ogarnia mnie czarna rozpacz. Dlatego pewnie rzadko oglądam program "Kochaj mnie", bo potem ryczę, jestem cała rozbita i spać po nocach nie mogę. Widzisz, ja podchodzę trochę inaczej do tematu. Ty bardzo chciałaś mieć SWOJE dzieci i teraz je znalazłaś, a ja bym chętnie pomogła tym, które nie mają szans na adopcje i czeka ich marny los. Nie mogę myśleć spokojnie o tym jaką przyszłość te dzieci, które i w domu nic dobrego nie przeżyły...tylko jak pomóc wszystkim? Czasem zła jestem na siebie, bo dużo mówię a mało robię...

a z innej beczki... Tomek wozi od tygodnia paczkę w bagażniku... pytam się: wysłałeś?? nie jeszcze nie... zabić to mało... buziaki

Duzo juz za Wami. Jeszcze troche cierpliwosci, Mariolko. W tym czasie i tak mozecie dzieci przyzwyczajac bardziej do siebie. Tu najwazniejsze sa dzieci, wiec nie trac sily na walke z urzednikami. To nie poprawia ich efektywnosci ;o)

To czas cierpliwosci i pokory.Potrzebny kazdemu człowiekowi. Mam nadzieje ze na Swieta dzieci juz bedą z Wami w domku:)))) Bardzo Wam tego życze:) Pozdrwaiam

dystans w takiej sytuacji to nie lada zadanie, ale czas szybko zleci i ani sie obejrzysz a sprawa bedzie zalatwiona ;)pozdrawiam serdecznie!

jakos nie jest mi trudno wyobrazic sobie ciebie, jak "nabierasz dystansu" :))) zawsze mi sie taka spokojna i zrownowazona jawisz :)

A może to ma jakiś ukryty sens...macie wiecej czasu na przygotowanie dzieci i ich"przekazanie" (wiem brzmi okropnie), ale próbuje znaleźć pozytywy,, trzymaj się. Na pewno na Święta będziecie już razem

rzeczywistość jest przrażająca!Mam nadzieję,że nie będziecie musieli być lustrowani przez IPN? Z doświadczenia wiem,ze im blizej,tym trudniej czekać....Pozdrawiam!

na oswajanie małymi kroczkami...czy wam się podoba, czy nie. A ja zaczęłam sie rozglądać za wymogami, przepisami...itp dla rodzin zastępczych. Na razie to tylko takie zaznajamianie się, ale okazało się, że Olka panicznie sie boi takich zmian w naszym życiu. Było sporo łez, dużo rozmów, tłumaczenia, wyjaśniania...ona boi się, że ich już nie będę kochała tak mocno, że Kaja będzie zazdrosna i nie będę miała dla nich tyle czasu co teraz... Moje dzieci są małe, ale wydaje mi się, że dlatego też łatwiej akceptują zmiany...nie jest to takie proste jak myślałam.

Mnie to i tak się zdaje, że szybciutko to idzie. Moja znajoma bardzo długo czekała na swoją dziecinkę. I masz rację... przed Wami całe życie razem... Co tam kilka dni...

Wszystko musi nabrac tzw.mocy urzedowej.Najwazniejsze sa paragrafy a nie jakies tam uczucia.Oby nasze wnuki doczekaly czasow ze bedzie odwrotnie.Pozdrawiam Ewa

niestety wszystko w naszym pięknym kraju wymaga czasu :)