Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nieco mi lepiej na duszy, chociaż...

...badania mi lekarz dzisiaj nie wykonał. Mam się zgłosić za miesiąc. Z jednej strony dobrze, bo:
- dzisiaj bezboleśnie,
- stres związany z badaniem zniknął 
- a może badanie nie będzie już potrzebne, bo się sprawa sama rozwiąże?
Wiadomo, że jak z jednej dobrze, to z drugiej strony nie bałdzo - muszę czekać kolejny miesiąc. Nic to, poczekam :)

Z kronikarskiego obowiązku dodam tylko, że moja waga mnie chyba polubiła, bo zaczęła złazić w dół. Co prawda w sobotę dowiedzialam się, że "twoja waga zaniża o 4 kg" (chociaż ważyłam na niej dokładnie tyle, ile na wadze lekarskiej podczas profilaktycznych badań okresowych) - co oznacza, że ważę nie kole 54 kg a 58 kg a startowałam nie z 63 kg a z 67 kg. Hm.... Czy na zdjęciach "przed" wyglądałam na 67 kg?

Kolega raczył mnie zirytować okrutnie nawet nie faktem gadania bzdur (z pięciu wag, na których staję moja jest pośrodku - dwie zawyżają względem niej, dwie zaniżają. Lekarska waga wskazała dokładnie tyle, co moja...) a faktem upierania się i niezachwianej wiary w nieomylność i trafność swoich sądów ;)
Nic to - trzymam się wskazań jednej wagi (która stoi w jednym miejscu i jej nie ruszam), ważę się"netto" (więc jestem o co najmniej kilo lżejsza, dżinsy są ciężkie :)) i - nawet jeżeli zaniża o te 2 kg - to i tak mam to w odwłoku! :)

Buziaki wieczorne :)

PS. Nastepuje powolna, ale chyba skuteczna eksterminacja wqrwa...