Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
DZien 44- niedziela; UPS. Jestem w ciązy...Zaczał
się tydzien 5

W poniedzialek rano 6 dni temu omal nie spadlam z toalety wykonując test ciązowy. Powinnam dostać @ w niedzielę, zacząc cykl z hormonami, ale na sobotnim usg widoczna była cysta na lewym jajniku, wiec wiedzialam,ze tego miesiąca nic nie zacznę, bo z cystą nie mogę...No i wlasciwie to się ucieszyłam, bo rozpędziłam i nakręciłam się dietą, straciłam już 4.5 kg i chciałam jeszcze nieco przez kolejny miesiąc zgubić...I omal nie spadłam z wrazenia na dodatni wynik testu ciązowego! To po prostu  niemożliwe, zebym miala owulacje z lewego jajnika, ktory zawsze byl leniwy I nieaktywny! A jednak.

Godzinę póżniej wyjezdzalismy do USA do rodziny męza. Wszystko wylatywalo mi z rąk przy pakowaniu.Zadzwonilam jeszzce do koleżanki, ktora robila mi usg w sobotę. A ona Zyczyla mi szczescia I zaprosiła na usg po powrocie. Wyjazd super, chociaz bylam zmęczona zwiedzaniem I bieganiem po Nowym Jorku.  W sobotę po powrocie od razu pojechałam na Emergency, zeby sprawdzic poziom BHCG, usg. I troche plamiłam, wiec ZERO nadziei czy dobrych odczuć. Zdziwilam się, bo hcg okazalo się w normie, nawet bardzo wysokie; usg nie wykazalo ciazy ektopowej, ktorej sie spodziewalam. Maly pecherzyk ciazowy w Jamie macicy. Cysta na jajniku zmniejszyla się. Za wczesnie jedynie, by zobaczyc zarodek czy serce. Teraz staram sie jesc zdrowo, ale nauczyl mnie tego caly miesiac diety, wiec jest łatwiej. Stracilam tylko apetyt. Jakos za bardzo nie jestem głodna. TYLKO WCIĄZ CHCE MI SIE SPAC. ZIEWAM NAŁOGOWO PO 15 RAZY Z RZEDU. To straszna niespodzianka dla nas. Cieszę się, ale nie dowierzam. I wciaz nie wierzę, ze sie uda dotrwać z ciązą do końca. Po wszytskich moich perypetiach w ciągu ostatnich 3 lat...