Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
ale klęska:(:(:(:(:(

Nie wiem ile zjadłam!!!!!!!!!! duzo!!!!!!!!! Cały dzień się trzymałam, nawet przejechałam 20km na orbitreku i zrobiłam A6W i tak ok 20:00 jak mnie napadło!!!!!! Beznadziejnie się czuje i jestem pewna, ze przytyje po takim zarciu!

Chyba nie moge poprostu robić jakichkolwiek luźniejszych dni, bo wtedy mi odbija. Nowe postanowienia: dieta cały czas, i jak już to jakaś mała rzecz dobbra raz na tydz. max. Kurde to jakby pierwszy dzień! A tak dobrze szlo i teraz się czuje jakbym calkowicie nad wszystkim straciła kontrole:(

Od jutra przechodze na diete i będe na niej dopóki nie pozbęde się tych kilogramów, teraz już pewnie 5. Najtrudniejszy pierwszy dzień. Albo może jutro sobie pozwole na 1200kcal, żeby zapobiec ewentualnym napadom wilczego głodu a juz od wtorku zaczynam normalnie się odchudzac,

Ale jestem teraz przybita:( i najgorsze jest to, że tyle mam nauki w tym tyg, a tak bardzo chciałam mieć dobrą średnią na świadectwie maturalnym, no ale nie wyrabiam się z wszystkim. Jak przychodzę ok 15godziny do domu, zanim coś prygotuje i zjem, zanim się zabiore za ćwiczenia i je skończe to już jest wieczór, do tego zawsze ktoś do mnie przychodzi, no to przecież nikogo nie wyrzuce, zwłaszcza, że fajnie sobie posiedzieć ze znajomymi, pozniej trzeba się wykąpać i już powoli zbierac do spania, żeby się wyspać, bo jak się nie wyśpie to kolejny dzień jest jeszcze gorszy, a musze byc w formie przez cały tydz. A poza tym to jeszcze musze mieć czas, żeby Was odwiedzać, bo bez tego to moja motywacja jest duzo mniejsza i o wiele latwiej ulegam pokusom.
Ale świruje, ostatnio jak juz byłam kilka dni na diecie wszystko się wydawało łatwiejsze, juz nie myślałam tylko o jedzeniu i o całym tym odchudzaniu.

Dobra trzymajcie prosze kciuki za mnie, jak przetrwam pierwszy dzień to już nie będe tak marudzić. Pozdrawiam:*