Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nauczaj mnie dalej...

Chata przywołana do porządku. Teraz tylko została ciepła herbata pod kocem i można iść spać. Siedzę patrzę na moje śpiące dziecię. Im dłużej patrzę tym bardziej ryczę. Wiem głupia jestem, ewentualnie zwyczajnie wrażliwa. Przyglądam się jej i ogarnia mnie duma. Ta mała istota wyszła mi w życiu bardziej niż wszystko inne.

 Ileż Ty dziecino mi w życiu dałaś, jak wiele pokazałaś, ile nauczyłaś chociaż tak na prawdę nic w życiu nie umiałaś, jestem Twoim aniołem stróżem, przewodnikiem, który ciągnie za rękę w tej szarej codzienności. To ja jestem od tłumaczenia, pokazywania, wyjaśniania ale to Ty nauczyłaś mnie tego co najpiękniejsze - miłości bezwarunkowej! Nauczyłaś mnie żyć odpowiedzialnie, uważając na każde niebezpieczeństwo jakie może czekać za rogiem. Bo przecież mam do kogo wracać, bo przecież jest ktoś kto z utęsknieniem wlepia się w okno i krzyczy 'mama! mama! mama! ' kiedy pojawiam się na horyzoncie. Nie mogę Cię zawieść. Żyjemy w symbiozie, ja dla Ciebie, Ty dla mnie...