Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
padłeś... powstań

hej dziewuszki,

ja znowu po dłuuugiej przerwie i znowu Wam napisze, że ja tu zaglądam i Was czytam i nawet czasami zostawie po sobie jakiś znak, ale żeby samemu coś napisać to już gorsza sprawa.... ;(

wchodzę na vitalię głównie z telefonu. Jestem bardzo zalatana... jestem bardzo zmęczona, wiecznie niedospana, niewyspana, nawet jeśli teoretycznie powinnam być wyspaną ;/ nie wiem czy to przesilenie czy co, ale totalnie brakuje mi energii ;/ dieta, ćwiczenia poszły w odstawkę w rezultacie urosły mi cycki, brzuch i uda ;( za tydzień robię roczek córki... miałam do tego czasu się wypięknić, ujędrnić, wyszczupilć i co?! nic! jest gorzej niż zamierzałam :( jestem sama sobie winna :( czuję się źle w swym ciele i czuję się źle psychicznie, że coś założyłam, zaczęłam i jak zwykle nie dokończyłam ;( nie mam zamiaru w tydzień nadrobić zaległości z miesięcy, no bo wiem że się nie da... ale wiem że muszę się ogarnąć i wziąć się w ryzy!!! tym bardziej że czytam u Was że są spadki i wagowe i centymetrowe ( oczywisie pomijam brzuchatki) na dodatek w moim codziennym życiu są ludziska, którzy przeszli metamorfozę wagową! kurde no! boli! w sensie gratuluję im i efektów i silnej woli :) ale boli mnie jaka jestem marna nooooo

powiem Wam, że nawet moja dobra koleżanka która ma słabą silną wolę ( wiem bo też już razem podejmowałyśmy wspólne wyzwania, diety itp) schudła 10 kg w niecały rok! myślę sobie, że ja też przecież mogę! że każda z nas może! to nic nie kosztuję, jedynie naszego czasu, motywacji i  AŻ silnej woli! wiem, że nei pisze nic nadzwyczajnego... że to już pisali i tu na vitalii, i w gazetach i trąbili i w radiu i tv... ale do mnei chyba to jakoś teraz mocniej dotarło...

więc let's go kubinko!