Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
historia mojej choroby... dla dietasamozuo

Nie chciałam na szybko czytać tego, mimo, że byłam tu wcześniej i widziałam, że dodałaś wpis. Teraz mam dłuższą chwilę więc mogę spokojnie odpisać. Jesteś tak młoda i tyle przeszłaś... Wiesz, ja od razu wiedziałam, że Twoja dojrzałość, taka prawdziwa, pełna i głęboka musi być wynikiem doświadczeń, ciężkich doświadczeń, którym poddało Cię życie. Nie pytałam, bo i po co, wiedziałam, że jak będziesz chciała to sama powiesz. Codziennie staram się uświadamiać sobie, jak wiele dostaję, budząc się zdrowa codziennie rano i jaka to ogromna szansa, że mogę walczyć o swoje szczęście, o marzenia... Ty miałaś cholernie ciężko, ale dzięki temu doceniasz to, co masz, a masz przecież tak bardzo dużo. Nie byłam nigdy w takiej sytuacji więc nie będę się wypowiadać na temat choroby. Wiem jedno, nie jestem w stanie sobie wyobrazić co czułaś... Tak samo jak nie mogę pojąć dlaczego choroby spotykają jednych a innych nie. Dlaczego nieraz Ci, którzy krzywdzą, są zdrowi a niczemu niewinni muszą cierpieć. Jan Paweł II powiedział kiedyś, że największą tajemnicą Boską jest cierpienie tych, którzy nikomu nie zawinili, cierpienie małych, bezbronnych istot. Tego nie da się zrozumieć, trzeba przyjąć... Życzę Ci dużo, dużo zdrowia fantastyczna, wspaniała dziewczyno! :*

Ojeej to przeszłaś niemało... Podziwiam Cię za siłę, którą miałaś i masz dalej. Oby więcej ta choroba nie wróciła!

podziwiam Cie...kiedy czytałam Twoja historię miałam dreszcze.nie wiem czy bym poradziła sobie jak Ty.na prawdę Cie podziwiam... i na pewno postaram sie korzystać z każdego dnia... trzymam kciuki za Ciebie kochana... ps.,wyglądasz pięknie...

Ja myślę sobie, że jesteś teraz mega sexi, a Twoja historia powinna wszystkim pokażać, że można... że warto walczyć o siebie i tak naprawde mysle, że wszyscy mamy jakąs historie, ale niestety nie każdy tak świetnie daje sobie z tym rade... Ludzie często jak spotyka ich cos bardzo złego załamują się i nie zauważaja nawet że ciągle narzekają na wszystko a mogliby się wziąść w garść. Ale niestety łatwiej jest narzekać i uzalać się nad sobą niż walczyć o szczeście...niestety znam to na własnym przykładzie tyle że ja spoczyłam na laurach i myslałam że juz mi wszystko wolno a jak waga zaczeła rośnąc, ciągle użalałam się nad sobą i objadałam.....usprawiedliwiając w każdy możliwy sposób. Cieszę się że Tobie się udało:) Jesteś przykładem dla wielu z nas:)

Czytałam tą notkę i naprawdę Cię kochana podziwiam,że tak świetnie sobie poradziłaś. niektóre osoby w takich sytuacjach zamykają się w sobie i tacy już pozostają, są bierni, nie walczą o swoje szczęście. Ty okazałaś się silną osobą i poradziłaś sobie z tym wszystkim :) bardzo się cieszę,że teraz jesteś szczęśliwa i mam nadzieje,że nawrotów choroby nie będzie. A Twój mężczyzna, masz rację to wspaniały człowiek. Co do sylwestra to wyglądałaś baardzo ładnie ;*

kochana masz cudowne podejscie do tej sprawy! wzielas sprawy w swoje ręcę! gratuluje sily! jestes mega! i niech ktos jeszcze raz powie, ze kobiety to slaba plec!

Ciarki mnie przeszły ...... jesteś dzielną kobitką ja bym pewnie nie wyrobiła psychicznie .... chociaż kto wie prawdziwego siebie poznajemy chyba dopiero w chwili krytycznej .... i moim zdaniem teraz wyglądasz o niebo lepiej niż przed chorobą :)

Jejku Kochana to naprawdę przeszłaś bardzo wiele,a ciągła hmm taka możliwość powrotu niewiadomo kiedy i gdzie jest straszna.. ale teraz wyglądasz naprawdę ślicznie!wszystko przetrwałaś i jesteś teraz jeszcze silniejszą kobietą! naprawdę niby nic takiego,takie opalanie a tu z tego takie straszne komplikacje mogą wyniknąć..jejku Kochana jesteś zajebista,że to przetrwałaś!i tak jak mówisz!trzeba się cieszyć każdą chwilą i powiem Ci,że naprawdę mi to uświadomiłaś!:*

Trzeba być twardym, nie miętkim! Tak trzymaj. Bardzo zgrabnie wyglądasz w tej sukience, jak 18-nastka. ;-)

Podziwiam że mimo wszystkiego co przeszłaś jesteś nadal tak optymistyczną, pozytywną i mega sympatyczną osóbką:-) masz mała w sobie wielką siłę i wytrwałość:-) a wyglądasz pięknie:-)i super że masz przy sobie taki skarb jak Twój facet bo takie osoby potrafią dodawać skrzydeł:-) buziaki ogromne :-)))

Każdy z nas kryje w sobie pewne tajemnice, o których woli nikomu nie mówić... ale cierpienie jest wpisane w nasze życie i z tym co zsyła na nas los musimy żyć najlepiej jak potrafimy, bo najgorsze co możemy zrobić to się poddać... Także trzymaj tak dalej Kochana, zdrówka życzę! :)

jestes teraz sliczna:) bardzo Ci współczuje nikt nie zasługuje na coś takiego:) ale najważniejsze że sie podniosłaś i wyzdrowiałaś:):) i podziwiam cię że sie nie załamałaś:)

Się wzruszyłam....

jeju podziwiam Cię za pogodę ducha,niejedna osoba w Twojej sytuacji by się załamała i zamkneła w sobie, a Ty taka zwariowana,wesoła i pogodna-tymbardziej,że z tego co piszesz może się zdarzyc tak ze choroba powróci-wielki szacun!chyba tak to jest,że osoby które doświadczyły jakieś tragedii,choroby umia bardziej docenić to co posiadają i cieszyć się z tego,a co poniektórzy mają wszystko i narzekają z byle pierdoły...święta prawda by cieszyć się każdą chwilą,ale czasami wtym biegu zapominamy o tym

Jeej, biedna byłaś... Szkoda, że jeden głupi błąd i człowiek musi tak płacić. Ale najważniejsze, że byłaś silna i udało ci się wrócić do dawnej wagi, a ponadto masz wspierających Cię bliskich :) I masz rację to do czerpania radości z życia - piękna puenta całej historii ;) Trzymaj się, S.

Ślicznie teraz wyglądasz.. nie widać, żebyś w ogóle kiedyś miała taką chorobę.. wiem, że jest to ciężka choroba.. uczyłam się o niej w szkole masażu.. :( Echh.. biedna ;** najważniejsze, że już jest ok! 3mam kciuki oby więcej nic złego Ci się nie przytrafiło! Powodzenia! ;**

Wow zaskoczylas mnie totalnie calym swoim wpisem. dzielna z ciebie dziewczyna. a jak widzimy wiara w siebie czyni cuda, bardzo duzo pomaga na pewno nie jest ci lekko ale najwazniejsze ze masz kochanego, wspanialego narzeczonego i najblizszych

Maleńka jesteś wielka, z zapartym tchem przeczytałam Twoją historię, przykra sprawa, jednak jak mamy coś za sobą to już jesteśmy silniejsi. Trzeba twardo iść do przodu, cenić każda chwilę! tak jak piszesz :))))) podziwiam Ciebie, ale z drugiej strony wiem o czym piszesz bo sama też przeszłam przez piekło cholernej dolegliwości która zamieniła się w chorobę, i każdy dzień jest niewiadomą a póki co powiedzmy sobie do lustra : KOCHAM CIĘ ŻYCIE :) buzialek :*

Szczery, poruszający wpis. Trzeba się cieszyć z każdego dnia.

Najważniejsze że potrafisz cieszyć się życiem a nie siedzisz zamknięta w czterech ścianach. Jesteś śliczną kobietką i z uśmiechem Ci do twarzy. Życzę Ci dużo zdrówka bo całą resztę możesz sobie kupić :)