Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czwartek, czyli czwarty dzień

idzie świetnie, choć ilość gotowania zaczyna mnie dołować

Dziś powinnam być z siebie dumna i jestem! :-)

Zjadłam wszystko w idealnych porach, żadnych grzeszków, żadnych pokus, wszystko tak, jak być powinno, a na dodatek spalone ponad 370 kcal na siłowni (i wcale nie miałam ochoty już kończyć ćwiczyć, niestety obowiązki- tj gotowanie wzywało).

No więc właśnie! Gotowanie... Zwykle, kiedy pomieszkuje sama, bo rodziców z różnych przyczyn dłużej nie ma, gotuje sobie bez problemów, a jeden obiad starcza mi średnio na 3 dni, natomiast samo ugotowanie go nie zajmuje więcej niż 1h. Całkiem niezły wynik, jeśli ilość minut w godzinie podzielimy na ilość godzin, które przypadają na 3 dni.

Niestety odkąd jestem na diecie, spędzam dziennie około 2,5h w kuchni. W tym czasie powinnam była przygotować żarcia dla pułku, a spod moich (już wysuszonych od ciągłego płukania warzyw) dłoni wychodzą zaledwie 3 malutkie porcyjki jedzenia, które fakt faktem są bardzo smaczne, ale okropnie czaso- i pracochłonne. 

Pisałam już, że w preferencjach zaznaczyłam sobie, że mam mało czasu na gotowanie, a na dodatek, że niby umiem gotowaćm, aby zadanie było najprostsze z możliwych. I o ile faktycznie nie ma w tym nic trudnego, to czas poświęcany na kuchnię wydłuża się z dnia na dzień. Pewnie nie byłoby tak drastycznie, gdyby nie fakt, że od kilku dni muszę szykować posiłki z góry na cały dzień. Zamiast zatem spędzać ten czas na czytaniu lektur (sesja is coming) lub innych przyjemniejszych czynnościach, to wygotowywuję horrendalne ilości różnego rodzaju szamy. Zaczyna mnie to mierzić i przyznaję, że tęsknię już za zwykłą jajecznicą na maśle na szynce i kromką chleba... Jakże szybko, prosto, smacznie i sycąco. Nawet gdy szłam na 8:30 na zajęcia i wyjść musiałam ok. 7:30, to spokojnie wyrabiałam się z przygotowaniem śniadania. Teraz nawt śniadanie szykuję z wyprzedzeniem, bo przecież rano nie zdążyłabym rozmrozić i ugotować na parze groszku z marchewką...

Pierwszy raz od 4 dni spojrzałam łakomym wzrokiem na słodycze - mikołajkowe pozostałości. I tak zerkam na nie, przypominając sobie, że nie po to dziś godzinę biegałam i pedałowałam na siłce.

 Jeszcze sobie ponarzekam i wyleję całą frustrację tutaj, zamiast na mojego chłopaka, który zaraz powinien wpaść do mnie na noc. Ostatnią kwestią, która mnie trochę dziś przeraziła, to fakt, że dziś otrzymałam plan diety na kolejny tydzień. Jako, że waga pokazuje -3kg, to przeszłam z fazy natarcia do fazy spadku. Byłam pewna, że teraz dieta już będzie mniej drastyczna i z 1100 kcal wskoczy na ciut wyższy poziom. No cóż. Płonne moje nadzieje. Od poniedziałku mój dzienny limit wynosić będzie 1000kcal. 

Pozdrawiam ciepło :-)