Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czekam

Nadal nic. We czwartek wybija "termin". Dziecko się szamoce, bo pokopać nie ma miejsca. Chyba znowu duży okaz mi się trafił. Na wynikach USG już nie polegam. Poprzednie dziecię na dwa dni przed porodem miało mieć 3200 g, a jak się urodziło, miało 4 kg. I lekarz miał głupią minę.
Mąż wczoraj wieczorem kazał mi leżeć, bo ma ciężki tydzień w pracy i wolałby... No wiecie, nie tułać sie po szpitalach. Ale mnie leżenie już zbrzydło. Tym bardziej, że nie mogę spać, a nie ma nic gorszego, jak bezsenne noce i nieustanne zmęczenie..

Wczoraj nawiedził nas Św. Mikołaj. I nie przypuszczałam, że kiedyś będę się tak cieszyć.... z butelki oliwy :-)
Jakiś absurd... Mąż szuka pracy... A ja nic nie mogę w tej kwestii zdziałać... Tylko siedzę taka brzuchata przed komputerem i próbuję znaleźć w banku jakieś ukryte zasoby...Niby nie jest źle, ale niestabilnie. To się nazywa: brak poczucia bezpieczeństwa.
I jeszcze nieustanne telefony od wszelakich fundacji, które biorą listy firm i wydzwaniają, bo dobroczynność, bo święta... I strasznie przykro jest się ciągle tłumaczyć, że to mikro-firma, że nie pomożemy, że nie ma z czym...Przykro odmawiać i się usprawiedliwiać przed obcymi osobami, że się nie ma funduszy na coś tam...

Cieszę się, że mój przepastny strych przechował łóżeczko, wózki, wanienki, ciuszki i inne takie... I że wystarczy wyczyścić, wytrzepać, wyprać... A potem...

A potem przyjdzie wiosna! I będzie lepiej :-)

A teraz szukam przepisu na pierniczki choinkowe. Trzeba dać zatrudnienie moim dzieciakom, bo  nie zauważą, że święta się zbliżają :-) No i choinka nie może być łysa :-) Jakieś ozdóbki by trzeba wytworzyć...

Śnieg pada, śnieg pada
Już idą święta
I święty Mikołaj
O nas pamięta...

Mimo wszystko życie jest piękne :-)