Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
kolejna wizyta

..u pana doktora o stoickim nastawieniu do życia i kobiet w ciąży :-).
"O pani Kasiu! A cóż pani ten brzuch taki wielki rośnie? (to na dzień dobry). Dobrze się pani czuje? To świetnie, nie będę pani psuł samopoczucia i nastroju. A tą drobną infekcją niech się pani nie przejmuje. Dziecko jest bezpieczne, a szkoda pani aplikować chemię, to zawsze ma skutki uboczne. Niech pani chodzi po domu w kieckach, mąż się ucieszy, a pani będzie mieć lepszą wentylację i samo to już pomoże :-) . Nie będę panią badał, bo częste badanie więcej robi szkody, niż pożytku..." Itd. Normalnie oaza spokoju i zdrowego rozsądku.
Jak sobie wspominam poprzednią ciążę i lekarzy, którzy przez 4 tygodnie wkładali we mnie swoje łapska codziennie (że niby cukrzyca to patologia i trzeba było codzienne się stawiać w szpitalu na badania i na KTG), to mnie szlag trafia. I wiem, że teraz prędzej bym ich pogryzła, niż dała się dotknąć. Jawią mi się z perspektywy czasu jako banda zboczeńców. Dopiero po 4 tygodniach zdobyłam się na obwarczenie jednego doktorka i się skończyły tortury. Głupia byłam i zastraszona.
 Więc jeszcze raz wyrażam zachwyt swoim obecnym "dziadziusiem", który i spokojny i rozsądny, i utytułowany, i nagradzany przez kobiety. A jakie miny robi :-D.
A teraz konkrety: serducho malucha bije mocno i miarowo, moja waga + 2kg, ciśnienie nareszcie normalne! (to pewnie zasługa herbaty z lukrecją), nogi jak u młodej słonicy :-D, czyli dla mnie też norma ciążowa. Wszędzie chodzę w luźnych sandałkach i się cieszę, że śniegu nie ma, bo wlewające sie błoto nie robi na mnie wrażenia :-).
Dziękuję za komplementy i miłe komentarze. To jak balsam na duszę :-D Życzę dobrego nastroju i pogodnych ludzi na waszej drodze!