Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
remont rodzinny

Mąż raz w roku ma dwa tygodnie urlopu. I to takie umowne, bo cały czas musi być w zasięgu. Zabrał się za remont w domu, ale że naturę ma raczej spokojną i działa bez pośpiechu, to na myśleniu zszedł mu prawie tydzień i zaczął dziś rano. Na razie nic się nie oddzywam, bo przed nim jeszcze tydzień, ale już widzę, że nie zdąży. Przeraża mnie perspektywa funkcjonowania przez kilka kolejnych miesięcy w rozgrzebanym domu, skakania po kartonach i omijania kabli i wierteł leżących gdzie bądź. A mój ślubny jest z tych, co to wszystko chcą zrobić sami. W sumie fajnie, bo źle znoszę widok wałęsających się po domu "fachowców". Zawsze to swój chłop stuka młotkiem, a nie jakiś spec, co to wie wszystko najlepiej, klnie jak szewc i śmierdzi papierosem przy dzieciach. Tylko że ten mój jest taki flegmatyczny.... Rozkręca się po kilku dniach, więc pod koniec przyszłego tygodnia pewnie będzie stukał i wiercił po 20 godzin na dobę. Zaczynam planować ewakuację.
Za to wspaniale zaczyna się rozwijać relacja tatuś -synek. Mały podaje gwoździe, przeciąga kable, czuje się taki ważny i potrzebny... A ja im robię zdjęcia, żeby im przypomnieć kiedyś, w jakiej przyjaźni żyli :-)
U mnie włączył się "syndrom wicia gniazda". Wszędzie dostrzegam coś do zrobienia, jakbym przejrzała na oczy. Biegam więc od rana po domu i wokół domu, coś tam robię i skrobię, a po południu zwala mnie z nóg kręgosłup, który przypomina mi, że jestem za gruba i w ciąży i mam się oszczędzać. Dziś wieczorem to nie ja psa, ale pies mnie wyprowadzał na spacer, bo ledwo szłam. Ale w nagrodę za to moja uparta suka coś dla mnie upolowała: przyniosła w pysku tłustą mysz. Nie powiem, czy była smaczna, bo jak się psina zorientowała, że nie chcę zjeść prezentu, kłapnęła raz paszczą i nawet ogonek nie został. Fuj! Pewnie został jej zwyczaj polowania i zjadania myszy z czasów jej bezdomności. Jest skuteczniejsza, niż kot. Zresztą sądząc po wyglądzie, jest potomkiem psów myśliwskich. Ma coś z labradora i charta. Biega jak szalona, ma instynkt łowcy i uwielbia skoki do wody. Ja za to coraz bardziej przypominam sapiącego upasionego mopsa :-)
Podobno pies upodabnia się do właściciela. Więc u nas będzie odwrotnie: to ja muszę upodobnić się do naszej psicy. Na przyszłą wiosnę mam zamiar biegać, zyskać smukłe ciałko... tylko długie łapy mi nie wyrosną....i polować na myszy nie zamierzam :-D