Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dodatkowa motywacja

Zaczęłam szydełkowć. To będzie ażurowa bluzeczka na lato. Rozmiar szczupły. Będzie piękna szafirowa, w moim ulubionym kolorze. Skoro codziennie po kawałku będzie jej przybywać, mnie musi ubywać, jeśli mam się do niej zmieścić.
Postanowiłam sobie, że co wieczór, jak potomstwo idzie spać, będę sobie maszerować na świeżym powietrzu. Mąż stwierdził, że nie wytrwam, bo zima, mróz, wiatr, deszcz, śnieg, ślisko, lód, błoto, ciemno i w ogóle nic atrakcyjnego.
Zaproponowałam więc, że  wychodzimy codziennie razem i zobaczymy, kto pierwszy wymięknie. Dał się ponieść ambicji. Wieczorkiem zaczyna zniechęcanie, więc  ja oczywiście na przekór. A jemu trochę ruchu kończyn też się przyda, bo chudy jak tyczka, ale krążenie mu zanika od siedzącego trybu życia.
Zimowa pogoda na razie nam sprzyja. Im zimniej, tym szybciej trzeba sie ruszać, żeby nie zamarznąć. Na zakończenie spaceru podejście pod górkę do domu, więc na progu jesteśmy zmachani, spoceni i zadowoleni z życia. To chyba te hormony szczęścia :-) co to się wyzwalają w czasie wysiłku fizycznego.
Dziś ważenie-mierzenie. Jestem zaskoczona! Spory zrzut, jak na niezbyt zdyscyplinowana dietę. Wiem, że potem waga zaczyna się "zacinać", ale dobre i to na początek :-)