Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nie lubię wymyślać tytułu

....bo piszę nietematycznie, o wszystkim po trochu, taki groch z kapustą :-)

W garażu stoi piękny wiśniowy van, nafaszerowany elektroniką jak keks bakaliami. Stoi już ponad tydzień, bo nie możemy go zarejestrować. W Niemczech załatwienie papierów trwało 2 godziny w jednym urzędzie, w Polsce.... no cóż, kto nie przeżył, ten nie wie. My też  jeszcze nie wiemy. Mamy za sobą na razie przegląd techniczny i urząd celny. Zajęło to mężowi cały tydzień. Jeździł codziennie w monstrualnych korkach i upale, starym fiatem, w którym woda w chłodnicy stale się gotowała (na herbatę :-), wszak kierowca w korku ma duuuużo czasu). Dziś zwizytował Urząd Skarbowy, gdzie dowiedział się, po złożeniu stosu papierów (po jaką cholerę???), że musi CZEKAĆ na decyzję (jak długo? trzeba dzwonić i sie dowiadywać....). Ręce opadają...
A ten śliczny van ma klimatyzację... Bezcenna rzecz na tę skrajną pogodę. Bo moje dzieci po każdym powrocie ze szkoły do domu wyglądały jak myszy uratowane z kanału... Słońce, rozgrzana blacha, zero przewiewu i 20 km/h, bo ... budują nam drogę. Ale budują powoli, tzn. przez miesiąc wycinają drzewa, ale ... koparki, dźwigi, ciężarówki i ...wózeczki akumulatorowe, które przyprawiają mnie i innych kierowców o rozpacz. A droga wąska, kręta, dziurawa (bo nie opłaca się łatać, skoro i tak remont) i zapchana...
To tyle narzekań. Wyemigrować nie ma dokąd.

Niedzielę spędziliśmy na festynie szkolnym. Dzieciaki miały występy, przyjechali strażacy i zrobili symulację gaszenia szkoły, "uratowali" też bardzo atrakcyjną panią, wcześniej upatrzoną, z "rozbitego" samochodu. Do tego gofry, ciasta, kawa, herbata, soczki, kiełbaski, smalczyki i multum zwyczajowych smakołyków. I loteria fantowa. Dzieciaki wyskakane, radosne, umorusane i zadowolone padły w samochodzie w drodze powrotnej. Przetaszczyłam więc swoje całkiem już spore potomstwo do łóżek i miałam spokój do 9.30 rano.
A teraz... luz blues :-) czyli, gary, pranie, gotowanie, prasowanie..czyli gimnastyka pani domu :-)
Żeby tylko te burze już sobie poszły, bo mi pies umiera ze strachu....