Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
rozwazania egzystencjalne

...jestem sobie i probuje schudnac...zycie sie toczy powoli  a ja stracilam moje "mojo" ... jeszcze kilka miesiecy temu kazdy skrawek papieru w domu byl zabazgrany bzdurami, notatkami, pamietnikowymi wspomnieniami... miliony historii i sytuacji ktore przetoczyly sie przez moj wszechswiat zajmowaly 99 % powierzchni mieszkalnej ...morda sie nie zamykala bo tyle sie mysli cisnelo na usta, ze nie sposob ich bylo zatrzymac... a teraz- cisza... czuje sie jakbym wsadzila glowe w garnek - pustka i tylko echo odpowiada... znajomy kiedys powiedzial, ze tyle tego mam ze mogabym ksiazke napisac, a prawda jest taka ze pani bozia jednak daru nie dala...ta swiadomosc mnie wyjada od srodka, jak robaczek w jablku kreci wierci i podgryza...zaczynam zazdoscic ludziom, ktorzy maja powolanie... ich zycie ma sens ... bycie zakonnica, kucharzem, strazakiem, kuzynka marzyla by byc mama i sie przez to realizuje, sasiadka jest naj lepsza plotkara w miescie, przyjaciel jest lowca dziewic, a szef gejem na dwa etaty - i kazde z nich idelnie wpasowane w rzeczywistosc, jak puzle w ukladance wszechswiata ... samookreslenie i samorealizacja  ... a ja sie miotam bo nie wiem czym jestem gdzies tam gleboko w srodku ...i juz nawet waga nie gra roli ...