Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Rozczarowanie

Wow, jestem pełna podziwu dla Twoich kulinarnych poczynań! I podziwiam zaangażowanie w opiekę nad teściową. Pozdrawiam serdecznie, dbaj o siebie i nie poddawaj się dołującym myślom!

Nagotowałaś jak dla wojska i teraz musisz odpocząć. Rozumiem opiekę nad teściową i jej partnerem ale może nie trzeba aż tak im pomagać. To brzmi trochę źle ale ja wiem że starsi ludzie dłużej żyją jak mają zajęcie i coś muszą sami robić. A w politykę już przestałam się bawić bo to jak piszesz same rozczarowanie ale trzeba teraz dużo obiecywać i dawać ale nie swoich pieniędzy tylko przedsiębiorców bo trzeba zapunktować. Całe życie prowadziłam własną działalność, mam najniższą emeryturę i zawsze czułam że jestem okradana przez państwo, zawsze było pod górkę. Mogłam zrezygnować ale ważniejsze dla mnie było to co lubiłam robić niż pieniądze. Pozdrawiam:)))

Nie wiem jaki jest stan zdrowia teściowej i jej partnera ale moi rodzic mają 87 i 86 lat, obydwoje z mnóstwem chorób przewlekłych: bo i rozrusznik serca u Taty, chora tarczyca u mamy choroba wieńcowa, guzy na tarczycy płucach, jelito wrzodziejące i oczywiście sprawy kręgosłupowo - kostne, a mimo to są samodzielni, tato jak czuje się lepiej to z mamą robią zakupy samochodem, nie mówiąc o porządkach i malej działce przy domu. To nie wszystko bo wizyty lekarskie, poza odleglejszymi gdy ich zawozimy, robią sami. Jesteśmy u nich na kawie w każdą niedzielę i przywożę jakieś uzupełniacze w zasadzie dobre suplementy , ciacho, czasem smakołyki które zrobię:))Opisałam Ci szczegółowo bo mojemu nie żyjącemu Teściowi pod koniec życia ( zmarł jako 90 latek, był wdowcem) gotowałam obiady w niedzielę i były to 2 słoje rosołu, mięso gotowane, pieczone, surówki bo resztę czyli ziemniaki kasze makarony robił sam. Myślę, że powinnaś przemyśleć swoje poświęcenie i robić bazę a nie całe obiady. Pozdrawiam

dlaczego gotujesz teściowej i z tego co piszesz, jej partnerowi? Tez już młoda nie jesteś, nie zazdroszcze tego stania przy garach. W politykę sie nie zapędzam, szkoda nerwów. Szkoda, ze nie jestem młodsza, bo już bym siedziała na emigracji jak moje dzieci.

" Kto mieszka w Polsce, ten się w cyrku nie śmieje". Ręce mi opadły jak o tym usłyszałam... po prostu nie wierzę co się tu wyprawia ;/ Poszalałaś z tymi hurtowymi ilościami jedzenia:) Teraz za to masz chwilę na błogi odpoczynek. Pozdrawiam!

Nie pociesze cię bo też mnie niemilo zaskoczyły plany rządu - sądziłam że bardziej Polska pójdzie w inwestycje , w infrastrukturę, służbę zdrowia, wsparcie przedsiębiorców i edukacji( głównych poszkodowanych przez pandemię) Ja to jednak obserwuje z boku , zdecydowałam się na życie poza Polską i muszę powiedzieć że na razie czuję że dobrze zrobiłam(niestety bo mam w Polsce rodzinę i przyjaciół i chciałabym żeby się jak najlepiej rozwijała i żeby bliskim się jak najlepiej zylo). Z drugiej strony nie ma co się przejmować tym na co nie mamy wpływu. Może sobie po prostu odpocznij- po przygotowaniu takich ilości jedzenia się należy... Wysiłek duży, ale na jakiś czas masz spokój -to na pewno plus.