Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nie jest dobrze

Przed Świętami spuchłam okropnie, tylko jeden pierdzionek na dłoniach został, serdelki zamiast paluszków, opuchnięte kostki i stopy, niemieszczące się w przeciwdeszczowych butach na rower. Waga - hop do góry!
Po kilku dniach przeszło spuchnięcie, ale waga jakby tego nie zauważyła.

Potem Święta. Smaczne bardzo. Obżarstwa nie było, ale smaczne, różnorodne i niecodzienne pożywienie w zasięgu ręki to nie jest to co lubię. Znaczy lubię, ale nie lubię. Standardowo poświątecznie ciut do góry, no, trochę większy ten ciut .

I teraz z tydzień temu, stress zajadam chwilami.

Waga - no niestety... powyżej 64. Już nie rośnie
Tak mozolnie się traci. Tak szybko rośnie.
Szkoda, że nie odwrotnie.

Niech trochę dnia przybędzie, niech dłużej będzie jasno, znowu osobistemu wchłanianiu się dokładniej przyjrzę.

Acha, w niedzielę kwestowałam dla WOŚPu, oczywiście na rowerze. razem z wolontariuszami i przyjaciółmi z Masy Krytycznej.
A w namiocie pod Pałacem otarłam się o Owsiaka. I w kolejce do bramki spotkałam Milly, vitalijkę.