Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Szok poznawczy w rozmiarze S

(gwoli wyjaśnienia, mikrotendencja do mikrospadku jakby się zatrzymała, tuszę, iż tylko na trochę)

Ciężki dzień miałam. Ganiany. Rozmawiany. Chodzony. Telefonokomórkowy. Biegany.

Jako przedostatni obowiązek dzisiejszy - dwugodzinne stanie nad głową leniwego informatyka i robienie za harpię. No udało się osiągnąć cel, ale co się nastałam, nagadałam i naharpiowałam (i nawet w którymś momencie złośliwie nakrzyczałam...) - to moje.

Jako ciężar ostatni dzisiejszy i dobijający - utknięcie w koszmarnym korku w centrum. Od ronda ONZtu do hotelu Polonia w 40 minut. Na piechotę byłoby 2 razy szybciej!

Wysiadłam koleżance z samochodu, powiedziałam, że oszaleję, że muszę zrobić coś nietypowego, bo za chwilę pobiegnę z wrzaskiem przed siebie, do najbliższego muru, celem walenia głową w ten mur.

Poszłam sobie do empiku..... przeczytałam gazetę, pooglądałam albumy, posłuchałam muzyki, kupiłam książkę. Zahaczyłam o H&M, co mi szkodzi pogapić się na ładną bieliznę. I, och, niedaleko od desusów zobaczyłam dresowe spodenki. Ale takie, jakich szukam bezskutecznie od dłuższego czasu. Szerokie, luźne, na bardzo szerokiej gumie i z troczkiem w tunelu. I z dwoma kieszeniami z przodu.

Umysł z zadowolenia zapienił mi się, niczym szampan wczoraj. Ręka gwałtownie przebierała po wieszakach. Jest! Jest mój rozmiar, moja M.

W drodze do przebieralni w oczy mi skoczyła krwistoczerwona miniowa sukienka z cienkiej dzianiny. Też znalazł się mój rozmiar. Mniam!

I przed przebieralniami nie było ani grama kolejki.

Sama rozkosz!

Gorączkowo zdzierałam z siebie ubranie. Założyłam portki. Coś nie tak leżą... za dużo ich na biodrze i miedzy udami ... może zły wieszak złapałam? Ratunku..... Obejrzałam metkę. A potem stałam z opuszczoną szczęką jak łyżką od osłabłej koparki.

To JEST M i jest na mnie ZA DUŻE.  

DUŻO za duże.

Teraz to dopiero..... ratunku.

Przymierzyłam sukienkę. Pasek stanowiący z nią całość okazał się za dużoobwodowy. W ogóle cała była za duża, w pasie, dekolcie.

Stałam potem przed lustrami kabiny tylko w samej bieliźnie i podejrzliwie oglądałam się z każdej strony. Ja nie widzę różnicy, no, naprawdę nie widzę. Ugniotły mi się te moje niezmienne kilogramy czy co???

Sukienki S niestety nie było. Spodenki S były. Wróciłam przymierzać. Wsadziłam na tyłek, zawiązałam troczki.

I .......  ??????????

Luźne.......

Luźne ?????????????

Podjęłam decyzję - biorę.

Uzasadnienie: lubię luźne rzeczy. Jak dół luźny, to góra obcisła. Lub odwrotnie. A w szafie ostatnio dokopałam się do takich wąskich, dopasowanych w talii bluzeczek.

Wzięłam.

Ps

Przed wzięciem z wieszaka portek w rozmiarze XS zadrżała mi ręka. To byłoby jak bluźnierstwo.