Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dolina

Dzisiaj mam fatalny dzień. Nie wyrobiłam się z pracą i nie poszłam do promotorki, a zostało tak mało czasu. A wczoraj siedziałam od rana do wieczora, ale po prostu wszystko szło źle. I do tego jadłam słodycze, gdy byłam u koleżanki. Do tego mam duży problem ze wstawaniem, mimo, że staram się kłaść wcześnie. Jeśli jakimś cudem mi się uda to chodzę jak zombie. Wczoraj i przedwczoraj nie ćwiczyłam. Nie poddam się, ale dzisiaj się boję jakoś. Boję się wszystkiego. Wiem, że to absurdalne, próbuję sobie przemówić do rozsądku, ale tak bardzo nie chcę wypaść z rytmu. Wiedziałam, że wcześniej czy później przyjdzie dzień utraty motywacji. 

Do tego wszystkiego muszę mieć wycięte 2 znamiona (na plecach i oba w okolicy pach). Ze względu na ich lokalizację, mogę mieć trochę utrudnione wykonywanie ćwiczeń. Na pewno skupię się na nogach i takich ćwiczeniach na brzuch, żeby nie uszkodzić tych ran. Zapytam chirurga, jak to będzie wyglądało - podejrzewam, że tydzień i będzie spokój. Mimo to, zdenerwowałam się już. W ogóle płakać mi się chcę. 

Miałam się nie stresować, tylko na luzie zmienić styl życia. Lubię wspierać ludzi i dawać dobre rady, a widzę, że to w praktyce wszystko jest trudniejsze. Wprawdzie nie mam teraz apetytu na słodycze, wracam normalnie do diety (teraz będę twardsza), ale ogarnęła mnie niemoc i brak wiary. Obiecuję, że jutro już nie będę się użalać nad sobą.