Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Po całości!

Właśnie skończyłam swój pierwszy prawdziwy trening. Wiem, że nie powinno się ćwiczyć przed snem, ale czułam, że tego potrzebuje. Nie zlałam się jak świnia, chociaż na twarzy pojawił się pot. A ćwiczyłam z programem dla początkujących! Tętno wyczuwalnie mi podskoczyło, ale nie martwi mnie to. Wręcz przeciwnie - pomimo tego, że przy "pajacykach" sadło mi podskakiwało jak szalone, to rajcuje mnie to!

Znalazłam też 20-minutowy program do porannych ćwiczeń jogi na spalanie kalorii, więc od jutra będę ćwiczyć dwa razy dziennie: rano - joga, a po południu filmik, do którego ćwiczyłam teraz. Przeniosę drugi trening na godzinę 17:00, bo wtedy organizm najlepiej... "współpracuje".
Podejrzewam, że po kilku dniach diety i takich treningów będę miała zakwasy wielkie jak Himalaje, ale aż mnie to buduje. Czekam na to!
W końcu nie czarujmy się, każdy kto doprowadza swoje ciało do ruiny nie może oczekiwać, że proces chudnięcia będzie się opierał na oglądaniu filmów o odchudzaniu przy jednoczesnym objadaniu się chrupkami. To by było zbyt piękne.
Ale spoko, jestem gotowa na zakwasy, ból mięśni, wyrzeczenia i dietę.
Pewnie nie raz zaklnę w myślach na czym świat stoi i nie będę zadowolona z braku efektów, ale przynajmniej nie będę miała sobie nic do zarzucenia. Na głos mogę narzekać tylko na to, że doprowadziłam swoje ciało do stanu, w którym mam problem z dobraniem ciuchów, w których dobrze wyglądam i dobrze się czuję. Trochę potrwa zanim zrzucę choćby kilogram, ale prowadzi mnie myśl, że każde zrzucone kilo z brzucha to krok do przodu.