Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzień 8 / Nigdzie mi się nie spieszy...

Minęło 7 dni. 

Bez słodyczy. 

Bez podjadania.

Bez obsesyjnego myślenia o jedzeniu. 

Bez słodkiego picia. 

Bez masła, żółtego sera, białego pieczywa. 

35 przemyślanych posiłków. 

Ja sobie tego nie zaplanowałam. Ja po prostu do tego dojrzałam. Tyle razy widziałam się w lustrze, tyle razy myślałam, że nie mogę dłużej tak wyglądać. Co się stało, że akurat w tamtą środę po powrocie z centrum handlowego nie sięgnęłam po typową dla mnie kolację, tylko wzięłam jogurt naturalny? Co takiego było w tych lustrach, przecież widziałam ich setki. Od 30 lat patrzę na siebie taką, jaką jestem i nie mam motywacji do zmian. Próbowałam wiele razy, ale zawsze próbowałam "od poniedziałku". No bo przecież trzeba zaplanować, rozpisać. A w międzyczasie nażreć się na zapas. 

To przyszło samo od kolacji w tamtą środę. I trwa. I nie boli. I nie kusi. To nie jest dieta, odchudzanie. To jest zmiana, która zaszła w mojej głowie. Teraz jestem gotowa na zmiany mojego ciała. To będzie długi proces, wiem o tym. 30 lat byłam tłuścioszkiem to co, nie wytrzymam jeszcze kilku miesięcy? Wytrzymam, spokojnie. Nigdzie mi się nie spieszy...