Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dzień ;-) i waga

to w sumie smieszne i smutne, jak sie do czegos przyzwyczajam: No wiec przyzwyczaiłam sie do podnoszenia humoru słodyczami czy podjadania w towarzystwie, a wczoraj okropnie byłam znudzona cwiczeniami godzinnymi. Fakt, ze truchtanie i cwiczenie w domu jest nudne, ale przecież wiedziałam logicznie, ze z kazdą chwilą jest lepiej i ze to dla mnie podwójnie korzystne - wlasnie, ze nie zamulam, i wlasnie, ze bede mniej tłusta baba...

Wiec w ramach ułatwiania sobie emocji włączyłam w czasie cwiczeń jakis filmik, średnio nadązałam, ale pomagało. potem przeczytałam ze  lepiejzdrowiej słuchała sympatycznego trenera w trakcie wiec pomysłalam sobie - no wlasnie, nudno nam na cwiczeniach, nie umiemy odpoczywać w ten sposób. 

No ale mam nadzieje ze zmienianie nawyków pomoze narazie ośli upór trzeba krzesać. Waga pokazuje pochwały, ale szczerze mówiac, nie wiem, co o tym sadzić. Oczywiscie, rozumiem teoretycznie, ze niewazne, ile waga pokazuje, wazne, czy schodzimy w dół, czy nie, sama to komus niedawno tłumaczyłam. (komus tłumaczyć - umiem). Ale wg jednej wagi starszej takiej mechanicznej czy jak to zwać, ważę 66,5 a wg tej na baterie 68, 5. Czujecie, jaka wielka różnica. próbowałam sie ważyć w sklepie, ale są w opakowaniu, wiec niewiele mozna rzec. Tak optycznie czuje sie na wiecej niz 66,5. juz nawet zgodnie z porada sprzedawcy wazylam cukier  proszek do prania - obie pokazują to samo, czyli jakas drobna różnica zbiera sie przy większej wadze...