Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
4/ dlaczego cos wiem i tego nie robię?

Wróciłam niedawno z ćwiczeń i muszę przynać, że dawno nie wylałam z siebie tyle potu... Oj zakwasy jutro będą... Dziś odżywianie nadal na dobrym poziomie, cukierki nietknięte leżą na stole, a ja zamiast myśleć o słodkościach mysle sobie czy nie skoczyc jeszcze na basen, bo dosc dawno mnie nie było, gdyż kolejne zapalenie ucha mnie skutecznie wyeliminowało...

Wracając wieczorem do domu, naszła mnie taka myśl, że w teorii jestem mistrzynią. Wiem co ile ma kalorii, na wszystko co niezdrowe jestem w stanie podać zdrowy zamiennik,wiem czego nie można, a co trzeba... Dlaczego w takim razie będąć tak bogata w wiedzę potrafię ulegać pokusom. Ba! Nawet kupując czekoladę już wiem, że źle robię, otwierając ją przeliczam kalorie, wkładając ja do buzi wiem, ze będą mega wyrzuty sumienia, a mimo to pochłaniam całą tabliczkę... Jakbym robiła to z premedytacją, z jakimś chorym planem w swojej szalonej głowie ;) Lekko mi tu zalatuje jakimś rodzajem psychopatii...

Przykłady mozna by mnożyć... Albo na przykład wiem, że nie jestem głodna. Jestem tego świadoma, a jednak jak coś smacznego podwinie się pod rękę to póxniej ląduję to w buzi. Ja chyba nawet już nie umiem rozróżnić kiedy jest głód a kiedy łakomstwo. I jeszcze to nieszczęsne podjadanie. Ciągle ruszam buzią! Ciągle po coś sięgam!

Ale koniec z tym. Od czterech dni żyję i jem świadomie.

Trzymajcie kciuki!