Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie przepadłam oj nie

 Pewnie nie jedna z Was tak sobie pomyślała. Remont mam w mieszkaniu i za pieruna nie mam szans na zdrowe odżywianie, bo łapie co mam pod ręka oby jak najszybciej się z kuchni zmyć, nie mam gdzie gotować, nie mam gdzie szykować. wiec w sumie prawie na samych kanapkach ciągnę już tydzień. Jak jak wszelkie węglowodany uwielbiam , tak zaczynam mieć odruch wymiotny na sam myśl o kanapkach. Jeszcze z tydzień będę musiał sie przemęczyć. Coraz bardziej uświadamiam sobie jak jestem uzależniona od węglowodanów, od cukru. Mogła bym bez przerwy jeść tylko pieczywo, makaron, placuszki,ciasteczka, tonę ciasteczek, chipsiki. serio tego nie ma końca. Cukier uzależnia jak diabli. Chce z tego bagna sie uwolnić. Po prostu mnie aż to meczy. Wiem doskonale że wszystko z umiarem, ale sek w tym ze u mnie tego umiaru nie ma. Po węglach jestem zaraz głodna. Jem coraz to więcej i więcej. to jest sam syf, niedługo chyba zapomnę jak warzywa smakują, choć je uwielbiam. Pisała w tamtym roku o moich skokach cukru. nie cukrzycy nie mama, ale jak tak dalej pójdzie to będę miła na własne życzenie.Jak tylko bede w stanie dopchać sie do kuchni to przerywam to błędne koło bo mnie sama to zaczyna już drażnić. Chcę postawić  na dietę białkowo-tłuszczową. A raczej ograniczyć węgle, nie nie bede ich eliminowała. Kilka lat temu tak  właśnie jadłam i wiem ze to działa, samopoczucie super, waga spadała, czułam sie lekko bez ciągłego uczucia głodu, nie miałam napadów na słodycze. Chce zacząć najpierw od białkowo-tłuszczowych śniadań. A może któraś z Was tak jada i pomoże?