Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wymówki. Keto. Szpital.

Chcę wrócić do ketogenicznego odżywiania, w stylu śródziemnomorskim.

Nie dlatego, że keto odchudza, bo nie odchudza jak nie pilnuje się ilości kcal.

Ale dla stabilności emocjonalnej i braku PMDD (PMS level hard).

.

Działam w tym kierunku, ale raz: wybiórczość pokarmowa, dwa: zerowa wyobraźnia w kuchni i nie mam pomysłów kompletnie na szybkie i proste keto dania w stylu śródziemnomorskim, trzy: opisanie jakiś przepisów w taki sposób aby do mnie przemawiał śmiertelnie mnie nudzi... opisuję po dwa i muszę zrobić przerwę bo wszystko mnie boli.

----

Jeśli chodzi o tytułowe wymówki: mówi się, że adhdowcy są kreatywni. Ja faktycznie bywam dość często, ale moja kreatywność równie często bywa kiczowata.

Użyteczna, ale efekt jest dość kiczowaty. (Biznesowo mało przydatna 😉).

.

Miłosz Brzeziński, którego lubię posłuchać wspomniał w jakimś wywiadzie, że kreatywność przychodzi wtedy, gdy umysł się nudzi i dlatego czasami trzeba mu na to pozwolić chcąc zwiększyć swoją kreatywność.

Co mi oczywiście od razu kropki połączyło bo w ADHD umysł nudzi się w zasadzie cały czas, stąd kreatywność ADHDowców, no shit! Sherlock 😁

Niestety do wymówek również 😉

No i o nich chciałabym sobie popisać aby wyklarować na jakim ich etapie jestem.

Ale to w kolejnym poście, bo muszę wracać do roboty. Teraz zajawiam temat aby o nim pamiętać.

----

Mało się odzywam właśnie dlatego, że mam zamknięcie miesiąca, i pomiędzy muszę jeszcze inne rzeczy ogarniać, wiadomo.

Nic wielkiego, zwykłą codzienność: jakieś posiłki, ogarnąć melinę, itp.

Dumna jestem, bo ugotowałam wczoraj rosół w wolnowarze, zasypałam pierś indyka przyprawami na noc* i zaraz wrzucę do wolnowara 😊

.

*) dla mnie to wyczyn, bo oczywiście nigdy nie pamiętam aby to zrobić i wtedy mięso w środku nie zawsze przejdzie przyprawami. Liczę, że wyjdzie epicko 😁 bo odkąd mam wolnowar w końcu jadam soczystego indyka. Do tej pory mdłego soczystego dodam 😉

---

Do tego wszystkiego tytułowy szpital: faktem jest, że w pewnym wieku gdy dorastamy to i rodzina się starzeje, więc zaczynają się problemy zdrowotne.

W styczniu mamcia moja miała operację biodra, co na poziomie podświadomym przeżywałam dość mocno znając powikłania (plus mojej mamie wszystko się długo leczy i babrze), choć mentalnie starałam się cały czas samą siebie pocieszać.

Niedawno mój brat poszedł do lekarza ze swoimi dolegliwościami i usłyszał, że podobne objawy są w raku wątroby i trzustki, więc został skierowany na pełną diagnostykę.

Następnego dnia tata był u lekarza, dostał wynik TK: torbiele na nadnerczach, sugerują gruczolaki oraz płyn w osierdziu… idzie do szpitala na pogłębioną diagnostykę.

Ja pitole.

---

Póki co robię to co zawsze: zagłuszam łeb czym się da, z racji zaległości i zamknięcia miesiąca: obecnie pracą, do której właśnie wracam.

Tematy wymówek i keto poruszę sobie później, bo chcę sobie pewne kwestie uporządkować.

---

A poza tym okres mi się znowu spóźnia, mam jak zwykle na weglozie poczucie beznadziei, wszystko chciałabym zrobić, nie wiem za co się zabrać, wszystko dla mnie równie ważne (od dwóch dni kombinowałam czy zrobić przemeblowanie, ale na szczęście skończyło się na wyobraźni i stwierdzeniu, że obecnie jest jednak najbardziej optymalnie... a ja mam ważniejsze rzeczy do ogarnięcia)...

I ogólnie totalny chaos w głowie, wrrr.

Na ketozie tego nie ma.