Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zmienić pracę?

Dziewczyny!

Jestem w rozsypce, swojej psychicznej, fizycznej, emocjonalnej. Nie wiem co robić. Zostało mi jakieś 16h do podjęcia decyzji, która wpłynie na moją dalszą karierę zawodową i osobistą. Pytam wszystkich, każdy radzi.. a ja nie wiem. Serio nie wiem!

Pamiętacie jak kilka wpisów wcześniej narzekałam, że popełniłam błąd, że pracuje za grosze i że to że tamto? otóż wtedy koleżanka mi nawkładała do głowy, że powinnam zmienić pracę. Zamienić szpital wojewódzki na klinikę. I miałam iść, ale przyznaje się - nie dotarłam tam z CV! i otóż dziś jestem po nocy, odsypiam, a tu dzwoni telefon z ofertą pracy w moim "wymarzonym" szpitalu! totalne zaskoczenie. Wygrzebali moje z CV z poprzednej rozmowy w której odpadłam z powodu papierologi koniecznej. W szoku wypytuje o wszystko, oddział, pensja, rodzaj umowy. Dalej w szoku mówię, że muszę to przemyśleć bo zupełnie mnie zaskoczyła ta propozycja.  Dostaje czas do jutra. 

I zaczynam myśleć, porównuje. Dzwonie po najbliższych. Najpierw każdy mówi, nie! a potem po moich argumentach - idz!  A w głowie mętlik. Z jednej strony jest "Jump! It's only one life!" a z drugiej - hej stop! tam już masz "ułożone życie". Z jednej zamieniasz umowę o pracę na umowę o zastępstwo. A z drugiej i tak masz umowę do końca roku, a w szpitalu maja zwolnić w tym roku 70 osób! Ale to umowa o pracę. Z jednej jest ci tam dobrze, ale się nie rozwijasz już a z drugiej - taki oddział! same wyzwania! Myślałaś o doktoracie to przecież w sam raz! Z jednej do pracy jedziesz teraz godzinę, a tu? 15 minut piechotą! Minusem jest też to, że tu będę mieć do czynienia z cytostatykami i innymi syfami nowotworowymi. I też patrzenie na śmierć.. 

I tak o, w sumie został mi tu tylko rok. Co dalej? nie wiadomo. Może doktorat - to wtedy klinika się wstrzela idealnie. Może stolica? to klinika w CV lepiej wygląda niż wojewódzki. No i zarobki, tu + jedna trzecia mojej aktualnej pensji co miesiąc więcej. No ale jak byłam młodsza od zawsze chciałam pracować na onkologii właśnie. Potem - dopiero po urodzeniu dzieci. A teraz? mam się sama pchać? No naprawdę już nie wiem. 

Wszyscy mówią idź, a mama która sama pracowała na takim oddziale - nie idź. Wymienia, że umowa o zastępstwo (w każdej chwili może być wypad), że ciężki oddział, że nie wiadomo czy będą szli mi na rękę, że psychicznie obciąża itp.

Do tego wszystkiego z tych nerwów to już zaczynam płakać. I pogoda się zmienia, przez co dodatkowo boli mnie głowa.... ;/ Serce mi pęka a mózg paruje.