Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Podsumowanie.

Dziś przedostatni dzień roku, dla mnie był to rok różnorodny. Pełen strat , ale były i dobre strony.  Weszłam w 2020r. z chorą , leżącą mamą i z unieruchomionym mężem.  Nieciekawe historie z bratem  spowodowały, że częściej nocami nie spałam , stres  i bezsilność na chamstwo mnie zżerały. Mama zmarła 9 kwietnia , nie życzę nikomu pogrzebu w dobie obostrzeń pandemii. Potem zaczęły się rozliczenia z bratem,  sprawy spadkowe, podejrzenia, zarzuty ,skończyły się we wrześniu, gdy sprzedaliśmy mieszkanie po rodzicach. Od tego czasu nie mam z nim kontaktu, nie tęsknię za tym , uspokoiłam się. Dobre rzeczy?  Świadomość, że zrobiłam dla mamy wszystko, co można było, kilka fajnych wyjazdów, kupno mieszkania przez syna, obdarowanego przeze mnie kasą. Zdrowie męża, które polepszyło się po zmianie lekarza i po rehabilitacji. Fajne kontakty z nowo poznanymi ludźmi, dobry stan mojego zdrowia, z pominięciem spraw kardiologicznych. Udało się dotychczas utrzymać Covida z daleka od nas. Awans syna i jego zadowolenie z pracy, w której jest doceniany i szanowany.  Kolejna rzecz to niestety waga, która poszybowała, gdy uspokoiłam się. To jednak jest do naprawienia i postaram się to zrobić. Cieplutkie, bo rodzinne święta i mimo wszystko optymizm na przyszły rok. Mimo wszystko życzę sobie , aby nowy rok był lepszy. Dziś miałam rano lenia, bo z powodu braku snu ( pełnia?), czytałam do 3 . Wstałam jednak posłusznie i poszliśmy nad morze, zobaczyć urok Gdyni, Bałtyku, przyrody. Zadowolona byłam z siebie, że udało się zwalczyć tego drania lenia, że zadbałam o to, aby moje mięśnie się nie kurczyły. Dziś na śniadanie owsianka z jabłkiem, cynamonem i słonecznikiem, na obiad polędwiczki z indyka z patelni grillowej + mix sałat. Czyli źle nie było.