Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dziś optymizm,

to po wizycie lekarza u Mamy.  Zbadał, powiedział dobre słowo, przepisał, skierował, pochwalił. A wczoraj tak się bałam, Mama miała puls 128, była wyraźnie osłabiona, ale dzielnie znosiła moje namowy na szklankę zimnej wody, na  oddechy głębsze,itp. Wczoraj oporządziliśmy mieszkanie Mamy, przywracając je do stanu sprzed choroby Ojca. Łóżko rehabilitacyjne zostało  rozkręcone i wyniesione do piwnicy, meble wróciły na swoje miejsce. Wymiotłam wszystkie brudy, wstawiłam Mamie do brodzika nowe krzesełko do kąpieli, takie bardziej stabilne. Dziś opiekunka  zachwycała się, bo obie miały frajdę z mycia. Mama siedziała pewnie, a opiekunka miała więcej swobody. Rano smażyłam naleśniki, zrobiłam je z farszem mięsnym, zawiozłam Mamie  na obiad. Zjadła je ze smakiem, do tego był barszcz ukraiński. Jutro mamy wolne, jedziemy na 2 dni do Mielna, trochę luksusu zażyć. Jestem zmęczona takim tempem. Odebrałam dziś wyniki badania krwi, z pewnością mam podwyższony cholesterol.  O reszcie  powie mi lekarz. Nie zdecyduję się na statyny, po powrocie z Mielna zaczynam dietę z duża ilością warzyw zielonych i kiszonych. A to wszystko przez stres. Co drugą noc źle sypiam, siedzę do 2-3 w nocy. Dieta przyda się, tym bardziej, że przystąpiłam do wyzwania dot. zrzucenia 7 kg do pierwszego dnia wiosny.  Ha! Zrzucić ! Ale utrzymać to! Zobaczymy jak to będzie, ale z pewnością w adwencie zero słodkiego. Lekarz Mamie dwa razy głośno i dobitnie zakazał  cukru, mam nadzieję, że ta prawda dotrze i do mojego brata, który w każde odwiedziny przywozi ciasto, ciasteczka, słodycze jakieś. Powoli zaczynam oswajać się ze stanem mojego życia i moge obiecać coś na 100%- nie dam sobie odebrać podróży i już. .