Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Najbardziej irytująca kobieta w moim życiu
potocznie zwana mamą.

Wiedziałam. No po prostu WIEDZIAŁAM. W ciągu zaledwie godziny zdążyła opieprzyć mnie jakieś pięć razy. Ja tu się staram. Pomagam jej. Z chęcią zgadzam się na pracę. I co? Oczywiście zaraz: "Źle to robisz", "Nie, ty nie dasz rady", "Daj, sama to zrobię", "Widzę, że zabierasz się za to jak kot do jeża, ja to zrobię", "Bo ty nie wiesz co robić"... Myślałam, że... wrrr...

W ogóle tak mnie wkurzyła, że oczywiście co? Zaczęłam żreć. 2 jabłka, marchewka, 3 kanapki. A ona najlepsza - nic nie zauważyła! Pewnie nawet nie wie, że mnie wkurzyła.
Uh, czasami to mam po prostu ochotę... WRRR!
Skończyło się na tym, że powiedziałam "To ja sobie pójdę".

W dodatku te 3 kanapki i 2 jabłka... marchewki nie liczę bo jest mało kaloryczna...

Miałam dzisiaj już nic nie robić, bo mnie kolano bolało, ale chyba wskoczę na rowerek stacjonarny, bo normalnie nie wytrzymam. Gdzieś muszę spożytkować tą "negatywną energię". I może jakieś brzuszki? Pompek nie umiem, także nawet nie będę się za nie zabierać.

I w ogóle to przepraszam tych, którzy przeczytali te wypociny, ale gdzieś musiałam się wysłowić, a raczej nie podzielę się tym z mamą. Skończyłoby się tylko na awanturze:/