Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Witojcie

...nic mnie nie zeżarło, choć naruszyłam strefę osobistą , hłe,hłe,hłe, Podwawelskiego. Niestety, widać zleniwiał ze starości, albo i ta "śtucna" łowiecka go zadawala, bo nie rzucił się mię....prawdziwą, ognistą baraniczkę. No cóż...jego strata🐑. Zatem ...było cudnie, spotkanie z Ewcią i Mareczkiem, nawet sama,samiusieńka dojechałam do nich na Azory, przy okazji się dowiedziałam, że mam sypialnię o rzut beretem od Muzeum Narodowego, już ja to będę wykorzystywała, jak tylko odkluczą instytucje ( w tym te kulturalne, bardzo kulturalne). To było w poniedziałek popołudniu, zawiozłam urodzinowo rocznicową dobrą kawę, a do kawy moje ciasteczka, które poszły całkiem szybko. Ale...najbardziej ucieszył mnie tekst gospodyni, zwlekłam swą szatę...bardzo wierzchnią i słyszę " co ty ? urosłaś?" a za chwilę " nie, ty schudłaś" niewiasta nie widziała mnie pół roku, znaczy się jest ...nieźle. Ale wracając. Mareczek mnie odholował do przystani i umówiliśmy się na wtorkowe, wieczorowe łażenie po Krakowie. Oczywiście raniutko już śmigałam po znanej sobie okolicy, ale ja zawsze wypatrzę coś...nieodkrytego, przez mła oczywiście. Łaziłam do 14 a od 16 już łaziłam po Krakowie w duecie, poszliśmy wzdłuż Wisły, na Kazimierz ( kompletnie nieznanymi mi ulicami a i Kazimierz przemierzyłam po obcych mi do tej pory ulicach), wróciliśmy na Rynek a potem at chałupa. We środę korzystając z przecudnej urody dnia pognałam już sama drugim brzegiem rzeki ( czyli tuż pod zamkiem), oblazłam go dookoła, kawałeczek Plantami, gdzie natknęłam się na matematyków oraz pomnik Grażyny ( niestety chłopina obok to nie był Janusz), miałam kontakt z przemiłym Mikołajem i do tego " św" ( czytaj świetnym), od którego poza miłą rozmową dostałam dwa ostatnie jamiołki, wygrzebane z przepastnego worka mikołajowego ( plus foty, które oczywiście zaprezentuję). W ogóle miałam szczęście do mężczyzn różnej maści - a to mi trębacz, ten z Mariackiej wieży pomachał, ręką, ręką nie instrumentem, bo byłam jedyną osobą, pod wieżą, w dodatku fotografującą jegomościa, a to Mikołaj ze mną pogaworzył, czy wreszcie dostałam propozycję !!! przewiezienia mnie żółtym mini autobusikiem po Krakowie. Propozycji tej się oparłam ( o żywopłot podwawelski) i orzekłam, że nie skorzystam, bo pan by jechał zbyt szybko i ja bym nie zdążyła sfotografować cudów ( no może jakby pan mi rzekł , że przewózka gratis to bym się oddała rozpuście) 😁😁. Spytano mnie ( a to już przemiła pani w sklepie z cudeńkami szklano ceramicznymi) jak mi się podoba Kraków o tej porze, cóż, Kraków podoba mi się zawsze, bo go kocham i ciągle w nim odkrywam coś nowego, a brak liści na gałęziach odkrywa tajemnice. Ale tak poza tym ...smutno, jak chyba w każdym mieście w czasach zarazy. Moja dentystka zadzwoniła i prosiła " pani Beato" proszę przywieźć dużo zdjęć ozdób świątecznych ...szczególnie z Kazimierza. Kurcze ! jakich ozdób....Kazimierz wyjątkowo pusty i ponury, podobnie reszta, poza Rynkiem i przyległymi " sławnymi" uliczkami. No cóż...wiosną już będzie inaczej, mam obiecaną wyprawę do kościoła Bożego Ciała, podobno przepiękne i bogato " wyposażone" wnętrze. No ale dosyć marudzenia, pora chodzenia ( bo ja zaraz gnam do kuchni grzać bigosik i robić ciasteczka i keksy, piernik już nasiąka powidłami ).

I owym motywem świetlistego Laj(t)konika, kończę moją dzisiejszą pogadankę( a w zasadzie popisankę), lecę oddawać się rękodziełu a wam życzę miłej i mało męczącej przedświątecznej niedzieli. Ahoj! Ahoooooooooooooooooooooooj ( bo nie wątpię że wam ciut brakowało , owego energetycznego zawołania).

Ps. Ach zapomniałam, że jako rozpustnica niebieska , tuliłam się " bublicznie" do takiego oto przystojniaka : wysokiego, barczystego, ciepłego.