Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak się czegoś bardzo chce

....ale od jaja. Dzisiaj Kazinek skończył dwa miesiące. " Jestem ci ja taki chłopaczek, co się śmieje a nie płacze...oj dana!!!!!!" ( pieśniczka autorstwa babci ) 

o a teraz do zachciewajek. Czyż nie mówiłam, że życzę sobie dzisiaj śnieżku i mrozku...i proszę bardzo. O 7 już Szczeżuja powoziła mnie ( nie mną) do puszczy. Jezusicku jak ja dzisiaj zmarzłam, ani chybi stara się robię, bo skoro zimnolubowi jest zimno ....Fakt faktem, adidaski " letkie" , skarpetki cienkie - chłop w ogóle myślał że ja z gołymi apami jadę , swoją drogą, proszę...na nogi jeszcze patrzy, a przynajmniej na stopy. Kurteczkę też wzięłam już zbyt lekką, no i mnie wypizgało. Ale warto było. Po powrocie do domu natychmiast zastosowałam procedurę odmrażania ..wydoiłam herbatę pt. " rozgrzewająca śliwka" z cynamonem i figą, a potem poprawiłam malinową z cynamonem i pieprzem. Wlazłam pod kocyk i obrabiałam zdjęcia. Potem wpadł kumpel ze stowarzyszenia i ponieważ otrzymałam " stanowisko" w komisji rewizyjnej ( a stowarzyszenie rejestrujemy w KRS, bo staliśmy się sławni i kasa za tym zaczyna iść) i trzeba było papiery popodpisywać. Teraz wam pokażę trochę puszczańskiej ( nie puszczalskiej) zimy i lecę coś zjeść a potem kompu kompu i do wyra , bo jutro od rana w sądzie. 

Jak pewnie zauważyłyście ...rozdziewiczałam dzisiaj śnieg puszczański, czyli byłam pionierką ..pierwszym ludzkiem obiektem w lesie. Poza mną jeno jakowyś zwierz ( patrz...tropy) przemierzał knieje. W ogóle dzisiaj było cichutko, poza jednym dzięciołem aktywistą, głęboka cisza mi towarzyszyła. Słyszałam spadające z drzew płaty śniegu. Ależ było pięknie ( i zimno) . I tym optymistycznym akcentem żegnam się z wami. Miłego wieczoru. Ahooooooooooooj!!!