Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
kara za lenistwo

w postaci obolałego ciela. Nie mniej dziękuję wszystkim za troskę. Dzisiaj już jestem jak młoda bogini . Nic nie łupie w kręgosłupie, noga w nocy nie bolała ( wiem że mój nerw kulszowy był długo zgnieciony i neurochirurg nie potrafił powiedzieć czy wróci do pełnej sprawności czy nie, nerw oczywiście a nie prof. który mnie rżnął, zszywał i wycinał różne świństwa i kręgi -ooo mogę z czasem zyskać sławę niczym  płaskowyż Nasca), mięsień ręczny się odciągnął. Rano Długoręka podwiozła mi dupkę do RCKiK , spuścili mi krew, dali prezenta ( hmmm Paszczurowi wzięłam kubek termiczny, ręcznik już mam a w koszulkę nie wiem czy się już zmieszczę ) pani mi powiedziała, że jak oddam jeszcze raz w tym roku to jeszcze się załapię na bonusa ,Potem taka wyssana pognałam do kata i oczywiście zszokowałam pół miasta , bo ludzie w kurtkach zimowych ( było 6 C) a ja ..w cieniuśkiej bluzeczce. Nareszcie było mi boooooosko, rześki chłodek, szło się rewelacyjnie , wcale nie czułam że jest mnie 450 g mniej . W domu sobie policzyłam że oddałam już 8 l krwi. Jeszcze dwa i będę ZHDK II stopnia :D teraz mogę chwilkę odpocząć, potem nam  zrobię rybkę na obiad, Paszczurzyca ma dzisiaj wrócić wcześniej z pracy. Wczoraj dostała pochwałę od szefa, że najszybciej ogarnia wszelkie tematy( nooo po mamusi ) i leci na konferencję do Amsterdamu..heeee, latawice z tych moich Paszczurów...latawice poświatowe. Aaaaa przywiozła mi wczoraj klatkę gruszek...takich jak uwielbiam twardych mniam, ale zaraz mi do głowy przyszła tarta z gruszkami i sosem waniliowym...ale to nie dzisiaj i nie jutro..może pod koniec tygodnia. Teraz idę się ożłopać wody, żeby krew rozrzedzić . Ciekawe a mówią...krew nie woda  miłego popołudnia kobietki i nie tylko kobietki