Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wydeptywania barcelońskie odcinek I

bo epilog już był. Opowiem wam wieczornie i to nie zacznie się w stylu " dawno, dawno temu za górami , za lasami......" . We czwartek koło północy ruszyliśmy w miasto na jedzonko...dotarliśmy do małej knajpki, gdzie dostałam empanadas z kurczakiem, kieliszek wina, reszta pożerała patatas bravos , które w tej knajpce najbardziej mi smakowały bo były porządnie ostre :D , reszta popijała piwo zagryzając nie pamiętam czym. Wróciliśmy na spanko. Apartament był na IV piętrze ( z windą a jakże), był piętrowy, na pierwszym poziomie, kuchnia, dwie małe sypialnie, łazienka i salon z dużą sypialnią, do tego balkon. A na piętrze mieliśmy ogromny taras. W piątek rano poczłapaliśmy w poszukiwaniu sklepu bo zobowiązałam się do robienia śniadań. Wyczailiśmy że niedaleczko mamy Lidla, okazało się że 11 września Katalonia świętuje - to data zdobycia Barcelony przez Burbonów czyli Diada Nacional de Catalunya i sklepy są zamknięte na cztery spusty, poza maleńkimi warzywniakami (ehe...warzywniaki prawie ze wszystkim) Cała Barcelona obwieszona flagami w narodowych barwach ( co zresztą zobaczycie na zdjęciach), rozbawione tłumy w koszulkach z logo Katlonii i hasłami o niepodległości ciągnące na tradycyjną paradę, no po prostu przyjemnie było na nich patrzeć. My po śniadaniu postawiliśmy sobie za cel ...Gaudiego( a przynajmniej jego fragmentaryczność) czyli Sagradę i Ogrody Gaudiego w parku Guel. Wybraliśmy sobie " podejście śmierci " jak nazwały je moje córki, same zobaczycie dlaczego a ja powiedziałam że to " podejście śmierdzi" bo jak już wspięliśmy się do ogrodów, to pot był nie tylko na plecach, majtkach i spodniach ale nawet w piętach adidasów. Niemniej powiadam wam waaaaaaaaaaaaarto było, miałam wrażenie patrząc na te cuda, że jestem w środku bajki, zaraz zaczną wyłazić ludziki cini mini i wciągać mnie do zabawy. Rozwrzeszczane papugi hałasowały co niemiara....a lewitujący czarownik niesamowicie wystraszył pewną młodą polkę więc jej zdradziłam tajemnicę jego lewitacji . Z parku Guela jest cudowna panorama na Barcelonę. Schodząc w dół dotarliśmy na dziedziniec klasztoru San Jose de la Montana, który ma cudowne elementy architektoniczne, zresztą takie perełki w detalach można w Barcelonie trafić na każdym kroku i to mnie w niej zauroczyło. 

Taki widok był z naszego balkonu i ....takie cudne pierdalamentki miała barierka okalająca taras na dachu budynku po drugiej stronie ulicy 

a to podejście śmierci - wiecie już dlaczego? 

A to już szaleństwa maestra Antonia 

brama w budynku klasztoru San Jose 

I to by było na dzisiaj wieczór ...tyle, śnijcie o tym a rano napiszę i pokażę kolejne cuda :D:D 

I ja tam byłam, ośmiorniczki, kalmary, krewetki i insze owoce morza jadłam i sangrię cavę piłam a co widziałam i słyszałam ....częściowo wam opowiedziałam , żeby wam się chciało chcieć czytać i patrzeć :D